66 opgesteld. Die zijn meteen mee naar binnen gegaan, nadat de huis burgemeester de deur had geopend. Hij moest de kluis ontslui- ye j- ten. vals Het volledige bevolkingsregister hebben we in een zak ge- een stopt. Persoonsbewijzen meegenomen en zegeltjes. Die waren de van onschatbare waarde. Niet in geld, maar je kon er verval- scho ste persoonsbewijzen mee legaliseren. je c Ik herinner me dat, toen we klaar waren, de burgemeester naar dacht dat we hem van kant zouden maken. We hadden hem steeds qa onder schot gehouden met onze revolvers. Hij viel op zijn u we knieen, maar we waren helemaal niet van plan hem ook maar scho een haar te krenken, als het niet nodig was. We hebben hem zakk weer naar zijn huis gebracht en zijn mee naar binnen gegaan. was Daar was intussen een complicatie opgetreden. Er waren een de K paar mensen, partijgenoten of sympathisanten, komen opdagen gr v die wat met de burgemeester van gedachten wilden wisselen verb of zo. Ze waren door onze mensen binnengelaten en hadden ook resu in de huiskamer moeten plaats nemen en hun mond houden. zond De jongens met de spullen in de zakken waren intussen al mees naar De Rijp, naar "Dillenburg" gefietst, ons hoofdkwartier. voor Voor we het burgemeesterhuis verlieten, heeft Willem nog de pe telefoonlijn doorgeknipt. met Uiteraard gebeurde dat allemaal onder flinke hoogspanning n0g Daar kwam nog bij dat onze zenuwen al danig op de proef toen waren gesteld, toen het allemaal nog moest beginnen en 0f we nog op weg waren naar de burgemeester. We fietsten zonder geva licht en opeens hoorde ik een geluid, van rammelend metaal. toch Daar was iemand. Die hoorde ons ook aankomen en riep:"Licht blee aus". In het Duits dus. Achteraf heb ik me gerealiseerd dat Waar de man, die vermoedelijk een emmer of zoiets aan het uit- toel spoelen was aan de slootkant, het riep bij wijze van geintje. Will Maar hij heeft nooit beseft hoe dicht hij bij zijn dood was, mee want we schrokken natuurlijk wel en we hadden de wapens in de jaszak. De kreet had ook van een Duitse patrouille af- je komstig kunnen zijn... de De Terug in De Rijp zijn we eerst naar "Dillenburg" gegaan. Op de zeker moment zijn de anderen naar huis gegaan. Daarna hebben vry- Willem en ik de zakken met spullen meegenomen. De anderen een hoefden niet te weten waar die naartoe gingen. Het principe qet was: zo weinig mogelijk weten, dan kun je ook niet doorslaan ging als je gepakt wordt. myn We zijn met de zakken vol spullen eerst naar het ouderlijk "Mae

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Een Nieuwe Chronyke van het Schermereiland - Graft-de Rijp en Schermer | 1993 | | pagina 24