13 r aldus hun kruisjes tot kleine kunstwerkjes verhieven. Het was echt en eerlijk handwerk. Wij hebben er het woord "handte kening" aan overgehouden. In veel gevallen terecht. Niet zelden waren die handmerken behalve voor ondertekening van brieven en documenten ook bestemd als een soort familie wapen voor de kleine man. Dat verklaart hoe twee gebrandschilderde ramen in de grote kerk van De Rijp tesamen maar liefst 74 van die handmerken (naar het Duits ook wel huismerken genoemd) bevatten. Het zijn de merken van de kuipers die, verenigd in de Vrijwillige Kuiperij, na de grote brand van 1654 de kerk die twee ramen hebben geschonken. Waarschijnlijk hebben deze ambachtslieden hun handmerk als brandmerk aangebracht op hun handwerk, dus op de vaten en tonnen die uit hun werkplaatsen kwamen. Ook van steenhouwers is bekend dat zij hun handmerken aan brachten op de werken hunner handen. Dat herinnert me eraan, ook nog eens te wijzen op de graf zerken her en der in kerken, maar met name ook die van de zerkenvloer in Graft. Ook daar verscheidene hand- of huismerken. Niet als handmerk van de steenhouwer die de zerk bewerkte, maar van degene die er onder ligt begraven. Terug naar de handmerken op de "Rijper Glazen". Die zijn, bij nadere beschouwing onder te verdelen in het kruisje en een paar varianten daarvan: de gamma's, de zandlopers en de kribbetjes. Verder de drie-delingen, de Jacobsstaf en de monogrammen. Bij die laatsten is duidelijk dat degenen die ze toepasten wèl de schrijfkunst machtig waren. S. ^ccCofo yUcoós-z Het eenvoudigste handmerk in de twee kerkramen is dat van Tem Sloe: het kruisje. Burens Jacobs had ook zoiets, maar hing een "vlaggetje" aan de ene stok, die daardoor een gamma" werd. Zo noemen heraldici deze omgekeerde "hocke stick". Reynert Jacobsz deed er in het midden een stree naar links bij. Zijn teken en zijn naam lijken te wijzen op v wantschap met Burens Jacobs. Dat deze geen "z" achter z

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Een Nieuwe Chronyke van het Schermereiland - Graft-de Rijp en Schermer | 1993 | | pagina 15