11
FEBRUARI
Vriend'lijk februariklokje,
Is het waarheid zeg, of jok je
Dat nu Winter heen zal gaan?
Wel kon 'k ieder jaar aanschouwen
Hoe je rustig, vol vertrouwen
Uit het duister op komt staan,
Om de mensen te beduiden
Met je stil en lieflijk luiden:
"Het wordt licht, Lente breekt aan!"
Hoe komt dan mijn hart zo boze
Dat het, kleine schuldeloze,
Twijfelt aan je blanke woord?
Is 't omdat zo vele monden
Ons reeds liefde en vreê verkonden
Wijl men rooft en haat en moordt?
En door heersers, diplomaten
Die maar rekenen en praten,
Toch je stem niet wordt gehoord?
En toch zien wij hoe in 't kleine
In het stille vaak en reine,
Schuilt de grootste levenskracht!
Want als heem'len openscheuren,
d'Aarde zich weer rood zal kleuren
Door atoom en waanzinsmacht,
Zal jij ergens ongeschonden
Weer verrijzen en verkonden:
"Het wordt Licht en Lente wacht!"
Janny Kostelijk-Bom
Dank zy mevrouw De Regt, van de Wevershof in De Rijp, die
een aantal "Kostelijke" gedichtjes kreeg uit de nalatenschap
van haar moeder, mevrouw Koning-Spaarman, kunnen we in
deze en de komende "Chronykes" weer gedichtjes van Janny
Kostelijk Bom plaatsen. Ze schreef ze in de eerste jaren na
de oorlog bijna wekelijks, maar bewaarde ze zelf niet. Geluk
kig deden anderen dat.
