De laatste bladzij van de Rijper gasfabriek is geschreven... Kopen waren het eens en boden niet hoog 62 uit de NNC van 8 juni 1959: Inboedel openbaar verkocht DE ELJP. Donderdagmiddag werd in „liet Stadhuis van Amsterdam" de boe del geveild van de voormalige gasfabriek. Ais straks de sloper alles wat verkocht werd, alt de fabriek beeft gehaaid, als zelfs de fabriek met de grond gelijk is gemaakt, dan is de gasfabriek, die gene raties lang draaide voor De Rijp, Graft en omstreken, geschiedenis geworden. Even voor twee unr begon de verko ping. Meer dan vijftig grote en kleine (meest grote) kopers van oude materi alen, machines en onderdelen nsmrn plaats in de grote saai. Er waren grote en kleine koopjes. Er was veel belangstelling, maar de koop lust was niet zó groot, want in de uren vóór de verkoping hadden de meesters eivaar gevonden. Er werd niet hoog ge boden; er werd praktisch maar door en- kele gekocht en „men" zei, dat het na de verkoping wel goed zou komen. Niet allen behoorden tot de combinatie en wanneer zij boden, werd er gemompeld in de zaaL Het werd rommelig. Er werd geschol den door een koopman, die net iets te veel op had en toen de afslager dreigde dat de meneer die te veel praatjes had, de zaal zou worden uitgezet, dreigde weer een andere koopman dat dan allen zouden vertrekken. De afslager trok terug en de verkoop ging door, maar de interrupties bleven nog geruime tijd doorgaan. De eerste 25 koopjes gingen vlot van de hand. Ze brachten te samen 4280 op. Niet te veel, maar zoals gezegd men had elkaar gevonden. Iemand zei: „Het zit rustig, we zitten op goud". Er waren nog wel extra kleine koopjes voor de kleine koopman, een gashaard, nieuw, zonder elementen, voor 2, een aambeeld voor 6, twee gebruikte heren rijwielen eertijds eigendom van de gas fabriek voor 6. Dat was kaasje voor een Purmerender koopman, die «o ook nog een daghuurtje verdiende. Op een partij schoppen werd helemaal niets geboden. „Ja", zei de afslager be grijpend, daar moet mee worden gewerkt" Maar tenslotte ontfermde zich toch een koopman over de partij voor S 5. „Vooruit maar" zei hij, „ik vind er wel een gaatje voor". Er ontstond weer heftige deining toen één van de kooplieden „tien" zei inplaats van „mijn". Uiteindelijk besliste de nota ris dat het opnieuw moest. Wie het hardste schreeuwde was de baas, en dat ging zo enige uren achtereen door, totdat de laatste koop was geweest. Men ging niet uiteen, in een ander café werden de transacties onderling voortge zet Het zat goed; er was wat verdiend, dat bewees de tevreden stemming onder de kooplieden, die nog héél lang bleven nakaarten en napimpelen. Het kon er eentje lijden. Daarmee was de laatste bladzijde ge schreven van de Rijper gasfabriek, die zovele Jaren, zovele generaties lang de harteklop was van de St Jacobabuort O Adrertenti6o O Ziezoo, morgen is 't de dag en gaan we met de zes- of vierpersoons auto een reisje makenb.v. naar Texel's dreven of de Wieiingermeer, De auto's zitten zoo lekker, en er zit een vertrouwd chauffeur, vrij van alcohol, aan het stuur. Zeer concurreerend tarief. Beleefd aanbevelend, C. DEKKER, West-Graftdijk Bovengenoemde houdt zich be leefd aanbevolen voor de verkoop van 2e hands antomobielen, enz. Ch co <n e co 4-) c cO P O o p a> p. <D 4-> •H 3 m

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Een Nieuwe Chronyke van het Schermereiland - Graft-de Rijp en Schermer | 1992 | | pagina 24