Köninainnestook
35
toestuurde wat ze enkele jaren geleden in "West-Frieslands
Oud en Nieuw" had geschreven. Een herinnering uit haar jeugd
in Sint-Maarten, waar de "koninginnestook" door de ouderen
nog de "békering" werd genoemd. Waarschijnlijk doordat in
vroeger jaren in haar dom het békenen van 22 of 24 februari
werd verschoven naar de verjaardag van koning Willem III, op
19 februari.
Ina Broekhuizen-Slot sc oef ~o: "Deze békerings brandden in
het hele westelijke dec var. West- '7vi eslar d. Alle dorpen en
gehuchten hadden een "stook". In oostelijk West-Friesland,
waar ik nu woon, is dit gebruik onbekend".
Hier is haar jeugdherinnering. In t Westfries vanzelf. CB.
Bai moin weten werd koninginnedag bai ons vroeger niet vierd met spelletjes,
optochte, zinge bai de burrie of zuk of zuk. Wai ware niet zo köninginnerig.
Wél dede we wat aars die dag en de weke d'r voor.
't Was op een mooie lentedag dat een heêl deêl joós bai mekaar stonde op 't
skoólploin.
'Zalle we vemiddag 'rs beginnen?'
'Ja, da's goed. Wai hewwe thuis een driewieldekar, deer ken 'n zoöt op.' 'Oh,
ik vraag an buurman Groot of ik z'n krossie liene mag.' 'Komme jullie den
bai de driehoek allegaar, om ien uur?'
Al meer joós en moide kwame d'r bai staan en luisterde nei 't gepraat. lederien
was 't 'r mee iens. 's Was nou gnap, droug weer en 't werd al d'rs wat. As ze
met koninginnedag een pittig stokie hewwe wouwe den most 'r wel wat beure.
Om half ien was de eerst al met een krossie bai de driehoek. Lenigiesan kwame
d'r meer joós en moide bai. Ok kloine broertjes en zussies ware meekommen,
dat kon gerust en den had moeder mooi d'r hande vrai die woenesdagmiddag.
Toedat de kerkklok ien uur sloeg ginge ze an de veert. Eerst de Hoge Buurt
maar op. Bai de huize weer ze skoóljoós hadde lage meistentoids de takke,
houtjes of plankies al bai 't hek. Bai de are huize belde de moide an of ze
riepe 'Vollek!' bai de achterdeur. As T den ientje kwam vroege ze gnappies:
'Heb u nag wat voor de koninginnestook?' 'Ja, oor,' was meistentoids 't ant
woord 'loop maar effies mee.' Een paar joós en moide ginge mee nei de boet
of achter 't huis. Deer lag deurgaans een zootje troep, wat verstookt worre kon
en wat de mense met een erregie bewaard hadde voor de békering. D'r ware
ok mense die een paar stuivers of een dubbeltje gave voor de peterólie.
Zo trokke de joós deur 't durp en nei een paar uur bedaarde ze, met volle
karre en krossies, bai 't land van boer Wit. Deer, in een kaal hoekie weer toch
niks groeide, werd alles uitladen en opstapeld. Dat had nag heêl wat in, oór.
