<Prei}tje$ Vay ^Pfecjetp
m
r de kolo
me bladzij
nuden door
see vinden
eenteveld-
ig museum,
n is opge-
illigers.
voormalige
raatje. De
esteld als
t als ate-
oodse kun
stenaars geexposeerd en men kan er allerlei kunstwerken en
-werkjes kopen, maar ook leuke blouses, sjaals enz. De en
tree is gratis. Kortom, u zult van uw 40 voor een "dagje
Buren" vast geen spijt krijgen. Doet uw aanmelding en betaling
daarom gauw, anders zijn anderen u vóór. Enmet 50 deel
nemers is de bus vol!
Dat de inschrijving zo vroeg is en gauw sluit, komt uiter
aard doordat we de afspraken hebben moeten regelen voor
de bus en met de VVV in Buren. Maar dat had u natuurlijk al
begrepen.
In het enige geheel houten huis in De Rijp, hoek Vlaander
naar de "gevallenvrouwensteeg"woonde tot enige jaren gele
den Daan Hoek. Er zijn Rijpers die hem niet onder die naam
kenden, maar onder zijn bijnaam "Piegem".
Hij was lichamelijk gehandicapt en leefde zeer teruggetrok
ken zijn eigen leven, waarin hij maar weinigen toestond met
hem in contact te komen. Dominee Biemond behoorde tot die
weinigen en deze verstond zelfs de kunst Daan tot zingen te
brengen. Samen zongen ze dan onder andere "Daar ruist langs
de wolken.
Daan was hulpbehoevend, maar daar wilde hij niet van horen.
Hij wilde ook geen hulp aangeboden krijgen. Nee, wie wat
voor hem wilde doen moest er spontaan mee aankomen. Als
je aan hem vroeg:"Daan, zal ik je morgen halen met de auto",
dan deugde het al niet. Je moest de auto al voor de deur
hebben en zeggen:"Daan,kom mee, we gaan naar..." En als de
bestemming en je gezicht hem dan aanstonden, had je kans dat
Daan gevolg gaf aan de uitnodiging. Daan was niet makkelijk.
Wie zijn deur opentrok kon een serie verwensingen verwachten.
Sommigen waren wat bang van hem. Zoals Anna Sierhuis, die
goeie ziel, die hem indertijd zijn warme hap bezorgde,welke
door Daan's zuster, Marie Hoek, was klaargemaakt. Anna riep
al van een afstand "Danie...!" als ze er aan kwam met het
pannetje. Zo hoopte ze voor zijn schelden gespaard te blij
ven.
Daan bewoog zich kruipend door zijn huisje en ook als hij de
polder in wilde, ging dat al krukkend en kreupelend naar zijn
bootje. Daar liet hij zich dan, van de vrij hoge walkant
af in ploffen. Niet zelden met zorg gadegeslagen door Riet
