DE ONDERDUIKERS VAN £TSE
antwoordde laconiek: "Jodenschoentjes Welnee man, dat
zijn schoenen van de kinderen van Muste. Die moet ik re
pareren".
Kort nadat Breeman de schoenwinkel had verlaten, is
Kees Heinis naar het distributiekantoor gefietst. Dat was
voor een schoenmaker, die van tijd tot tijd beroepsmatig
daar moest wezen voor zijn leer toewijzing en de inleve
ring van schoenenbonnen, niets bijzonders. Maar deze
keer wilde hij de heer Muste even vertrouwelijk spreken.
Hij vertelde hem wat er,was voorgevallen nadat Muste de
winkel had verlaten. Deze bedankte hem voor de medede
ling, maar gaf verder geen commentaar.
Diezelfde avond is Jan Breeman doodgeschoten op de
drempel van zijn huis.
Of het een met het ander te maken heeft gehad, valt
moe lijk meer na te gaan. Het echtpaar Muste en de doch
ter zijn inmiddels overleden. De zoon was destijds te
jong om op de hoogte te kunnen zijn Bekend is wel dat de
heer Muste contacten had met de illegaliteit Eveneens
bekend is dat de executie van Breeman is uitgevoerd door
de "ondergrondse" van Purmerend.
Een merkwaardigheid is verder nog dat de Duitsers na
vraag hebben gedaan bij de NSB'er postbesteller Vasbin-
der in De Rijp of de executie van Breeman een'politieke
moord"was. Tot veler opluchting verklaarde Vasbinder
dat dit niet het geval was, waardoor de Duitsers verder
geen onderzoek meer hebben gedaan, ofschoon Jan Bree
man als jodenverrader wel een van hun handlangers was.
In onze vorige "Chronyke", blz. 11, maakte ik er al gewag
van dat in West-Graftdijk de kruidenier Aetse Hiemstra
gedurende de oorlogsjaren joden in zijn woning verborgen
hield. Het is één van de "wonderen van de tweede wereld
oorlog" geweest dat dit nimmer is uitgelekt in dit dorp,
waar verder zowat iedereen alles van iedereen wist en
sommigen dat ook graag aan anderen vertelden. Het feit
van de joodse onderduikers was alleen bekend aan de
taxi-ondernemer en fietsenmaker Nico van der Hoffrdie
tot de goede bekenden van Aetse behoorde.
Hoewel de dood van Jan Breeman eigenlijk een opluchting
voor Aetse betekende, vervoegde hij zich de dag na de
executie toch in Nico's werkplaats met de verzuchting:
