HET OUDE KERKEPAD
6
bijzondere karakter van De Rijp vraagt méér dan eisen
van bouwtoezicht en welstand. Het vereist gevoel, liefde
en aandacht, of wel "zorg". De Rijp is die zorg zeker
waard.
H. J. Zantkuyl
Nu het binnenkort mogelijk wordt, te voet van Noordeinde
naar het Oostdijkje te gaan, hier een korte schets over t
ontstaan van dit "kerkepad".
Toen in het midden van de 16e eeuw de eerste watermo
lens op het Schermereiland werden gebouwd, was het te
meer noodzakelijk dat de dijken en kaden er in goede staat
verkeerden. Immers, als de molen van de banne Graft het
water uitmaalde en het zou door of over de dijk van Noord-
Schermer of van Schermerhorn weer naar binnen komen,
dan hielp het malen niet veel.
Zo was het inderdaad. Er waren destijds vier bannen:Graft,
Zuid-Schermer, Noord-Schermer en Schermerhorn. De
Rijp was nog niet zelfstandig en werd wel het Oosteinde van
Graft genoemd.
Graft en Zuid-Schermer waren de eerste bannen die water
molens bouwden. Noord-Schermer en Schermerhorn bleven
lange tijd nalatig in hun dijksonderhoudzodat Graft het in
z'n eentje wilde doen. Echter, Zuid-Schermer wenste te
blijven in de gemeenschap van molens welke het met Graft
had. De kwestie liep nogal op, zodat de zaak werd voorge
legd aan het Hof van Holland dat een raadsheer, Andries
van Bronchorst, afvaardigde om de partijen te verenigen.
In 1542 kwam een akkoord tot stand, waarin werd bepaald
dat Graft en Zuid-Schermer in gemeenschap van molens,
wateringen en sluizen zouden blijven. Zij mochten een dijk
op hun grondgebied leggen, om zich van Noord-Schermer
af te dijken en wel van de kerk van Noord-Schermer af tot
aan de Oostdijk.ten zuiden van de daarin gelegen sluis.
Het is echter anders gelopen, want nieuwe moeilijkheden
waren het gevolg.
In 1552 werd aangetekend dat de "waarschappen schepe
nen en twee geburen, vervangende den gehelen rijckdom
en gemeente van Graft ten eenre en de waarschappen,