20
het lichtgroen bijbè orende pet in dito kleur was ver
vangen, kwam in de vaka tietijd - die had je toen ook al -
dikke Hottentot een paar maal ter afwisseling.
In Oost- en West-Graf tdijk liep Dirk Kool zijn dagelijkse
route. En wel tweemaal, want in de dorpen werd toen nog
tweemaal daags de post besteld. Klaas Koomen, in het
dagelijks leven kleine veehouder en kippenboer, fungeerde
er af en toe als hulpbesteller. Een zelfde functie vervulde
Dirk Middelveld later bij ons, Starnmeerders.
West-Graftdijk had z'n eigen postkantoor. Nou ja, hulp-
jostkantoor, met een echt loketje waar mevrouw Kool ach-
;er plaats nam als ze hoorde dat er "volk" was. Of Dirk-zelf
sat er, buiten zijn bestel-uren. Er stond, meen ik, wel
jrgens een officieel bedrukt wit-maar-vergeeld karton, met
de openstellingsuren. Maar of daar echt de hand aan werd
gehouden
Ik weet wel dat je in West-Graftdijk ook postzegels kon ko-
jen bij vrouw Stam. Die kostten een cent duurder dan de
aangegeven waarde, want "ik loop niet voor niks naar het
postkantoor, jongeheer", zei vrouw Stam toen ik op haar
prijs wilde afdingen.
In de Starnmeer hadden we geen postkantoor. Maar wel een
afhaaladres op zondag, want in de jaren van mijn jongens-
kiel werd ook op zondagen post bezorgd. Die werd dan af
geleverd in de kaasfabriek "De Ceres", zolang Derk Ter
beek (de vader van ons huidige PvdA-raadslid) daar nog
resideerde als kaasmaker. Toen de familie Terbeek ver
huisde naar Utrecht en dientengevolge de kaasfabriek werd
opgeheven, in 1935 meen ik, werd huize Rol - mijn buurman-
het afhaaladres op de zondagmorgens. In "het achterom"
van de boerderij werden dan per adres de kranten en ande
re poststukken uitgestald op het triplex deksel van een gro
te veevoer-voorraadkist, tijdens de stalperiode en s zo
mers op een oude tafel die er s winters speciaal voor werd
bewaard op de hooizolder.
Nog tijdens de oorlogsjaren vond de zondagse postbestelling
plaats. Dan was het in de stal van buurman Rol een half
uurtje gezellig "beurzen". Het tarief voor de brief van maxi
maal 20 gram was toen al opgetrokken naar 7\ cent. Maar
postzegels van 1en meer behoorden voor ons, jongens
die postzegels "spaarden", ook toen nog tot de "zeldzame".
Cor Booy
