STOF TOT NADENKEN
Terugblikken -bijna overmand door het verlangen
om nostalgische hoogetepunten te beschrijven-
op drie jaar beheerderschap van museum "In 't
Houten Huis" is een belangrijk facet bij het
vieren van een jubileum.
Voor wat mij betreft liggen er een groot aantal
anekdotes voor in het geheugen. Graag wilde ik
U hierop trakteren, ware het niet dat een plotse
linge inval mij daarvan weerhield.
Het "hier-en-nu" van het Rijper Museum -want
ook dat is door de steeds wisselende tentoonstel
lingen een van de in het oog springende facetten
van dit karakteristieke museum met al zijn en
thousiaste, onbezoldigde, oudheidkundige "sup
poosten"- heeft het tenslotte gewonnen.
Graag wil ik -omdat mijn huidige belangstelling
dat nu eenmaal aangeeft- een aspekt van het mu
seum belichten dat met een mooi woord "evokatief"
genoemd wordt. Al datgene dat het schilderachtige
museum, zijn beheerders, bestuur en zijn kollek-
tie in de loop der tijd heeft opgeroepen. Opgeroe
pen bij de minnaars van lokale geschiedenis,
maar meer specifiek bij (eigentijdse) beeldende
kunstenaars
Zo denk ik aan de man die -hartje winter- achter
het museum blauwbekkend in 17e eeuwse bistre-
techniek het museum en de buurtjes daarachter
vereeuwigde. Deze kunstenaar liet zich zoals
zovelen (denk aan de Spaarmannetjes en Luis
Fileer) inspireren door De Rijp. Ik heb het over
Fred Fritschy van wie wij een tekening lieten
opnemen op de laatste pagina van het boek over
Jan Az. Leeghwater. Helaas zonder hem met name
te vermelden, zodat een ieder dacht dat wij een
tekening van de oude meester zelf hadden laten
- 17 -
