Alle schoolvakanties voor de oorlog bracht ik bij
hen door en altijd weer was dat als jongen uit de
stad, (ik woonde toen nog in Zaandam) een belevenis
In die jaren is ook mijn belangstelling voor het
Schermerei1 and ontstaan als iets vanzelfsprekends.
Trijn was een vrouw die voor een mooi school rapport
een kwartje gaf en voor een slecht rapport twee
kwartjes
Eenmaal heb ik haar teleurgesteld, toen ik voor
mijn twee kwartjes een mes had gekocht op de Kaas
markt in Alkmaar. Messen hoorde je niet te hebben;
dat paste niet in haar geweldloze levensovertuiging
Het heeft mij ook veel pijn gedaan toen, dat weet
ik nu nog.
Trijn kon na haar negentigste niet meer lopen en
de zuster van het Witte Kruis kwam haar een paar
maal in de week verzorgen. Dat gebeurde vroeg in
de morgen en dan bleef ik nog even in de bedstee.
Door de deuren, die nooit helemaal dicht gingen,
kon ik de vrouwen dan zien en horen.
Ofschoon wij in onze jeugd een zeer preutse op
voeding kregen, heb ik dat nooit gênant gevonden.
In april 1944 is overgrootmoeder Trijn na een
korte ziekte overleden.
Op de foto is ze 92 en buiten op een stoel ge
plaatst, voor een foto die toen de landelijke
pers haalde.
Jan IJ. Molenaar,
Leusden
OPROBP
Wie is bereid gedurende de maanden juli
en augustus een of meer zaterdag-of
zondagmiddagen van 1 uur tot uur in
het museum Jan Boon toezicht to houden?
U kunt U opgeven bij de heer M.Vink,
Rechtestraat 1^6,tel. 1^-51
16
