Cornells Franciskus van Neerijnen
(1913-1983) in 1946 bij de ULO school,
Molenstraat.
kranten, vooraf officieel goedgekeurd
door het R.K. centraal bureau voor
onderwijs en opvoeding6.
'Het vluchtende paard'
Een heel bijzondere en spontane actie
van de jeugd vond in eerste instantie
plaats in Den Helder, resulterend in de
verkoop van een zwart-witte
prentbrieffiaart waarop een vluchtend
paard is te zien. Op de achterzijde is
vermeld: Jeugdactie Rampenfonds. En
verder: prijs 25 cent,
schoolbordtekening C.F. van
Neerijnen, Den Helder. Foto Ben Kool,
Den Helder, Druk: De Boer, Den
Helder. Over deze kaart het volgende:
In 1953 was de Helderse tekenleraar
Cornelis Franciskus van Neerijnen
Vianen 13 mei 1913 en f Den Helder
17 nov. 1983) verbonden aan de
openbare ULO en de vakschool voor
jongens (ambachtsschool) in Den
Helder. Van Neerijnen gaf ook
tekencursussen voor beginners en
gevorderden aan de Volksuniversiteit
en exposeerde o.a. zijn aquarellen in
het museum in zijn woonplaats. Nadat
het bericht van de Ramp Van
Neerijnen had bereikt, tekende hij met
krijt, op een schoolbord van de
huishoudschool, in het lokaal waar de
jongens van de ambachtsschool
tekenles kregen, zijn visie op de Ramp;
een vluchtend paard in een
overstroomd landschap (na de oorlog
was de Helderse ambachtsschool bij
gebrek aan een eigen locatie, in een
aantal scholen ondergebracht, o.a. in
de huishoudschool). Hij wilde via die
tekening de jeugd tot hulpverlening
activeren. Toen Van Neerijnen de
tekening weer wilde uitvegen kwamen
de jongens in opstand en rustten niet
voordat de tekening was
gefotografeerd en de Helderse
drukkerij 'v/h C. de Boer jr.' was
ingeschakeld voor het maken van een
prentbrieffiaart van de bordtekening.
De drukkerij verzorgde een oplage van
minstens tienduizend kaarten. Deze
werden daarna door leerlingen, in het
kader van "Jeugdactie voor het
Rampenfonds", in Den Helder en
omgeving verkocht tegen een kwartje
per stuk. De actie werd door ettelijke
kranten verwoord7. De verkoop was
zo'n succes dat besloten werd er een
landelijke (jeugd)actie van te maken:
zoveel mogelijk scholen en
sportverenigingen werden erbij
ingeschakeld. Daarnaast konden zich
bedrijven, fabrieken, winkels en
kantoren aanmelden voor de verkoop.
Scholen, bijvoorbeeld in Den Haag,
Apeldoorn, Waalwijk e.o. en Utrecht8
gingen meedoen. Uit Alphen aan den
Rijn, Borger, IJmuiden, de Bilt (U.) en
Zeeland kwamen orders binnen, zelfs
uit het buitenland. Deze (inter)
nationale (jeugd-)actie leverde
uiteindelijk met de verkoop van
192.416 prentbrieffiaarten een netto
opbrengst op van ƒ41.285, - ten bate
van het Rampenfonds.
De vraag dringt zich op wat de mensen
in de getroffen gebieden hebben
'meegekregen' van de jongens en
meisjes elders in het land die met zoveel
enthousiasme watersnoodzegels en
prentbrieffiaarten met 'Het vluchtende
paard' verkochten ten bate van het
Rampenfonds; men had immers wel
wat anders aan het hoofd. Kreeg men
weleens die bijzondere kaart met de
speciale postzegel, met een groet en een
betoon van medeleven?
Hoe dan ook, door de verscheidenheid
aan hulp konden de getroffenen van de
Watersnoodramp na verloop van tijd de
draad weer oppakken, maar het leed dat
velen van hen is overkomen zal nooit
meer uit de gedachten zijn verdwenen.
14
oco
Drukkerij de Boer
Een woordje over drukkerij v/h C. de
Boer jr. Zij bestond sinds 1870 in Den
Helder. Het bedrijf zou dankzij
overnames, tot ongeveer de jaren '90
van de 20e eeuw, uitgroeien tot een
groot drukkerij- en uitgeversconcern,
met vele werkmaatschappijen en
dochterondernemingen.
In 1957 kwam de hoofdvestiging
oftewel moedermaatschappij naar
Hilversum waar al jaren een 'dochter'
van de drukkerij was gevestigd. Zij
verkreeg het predicaat 'Hofleverancier'.
Er volgenden nog meer overnames.
Een deel van het concern verhuisde in
1969 vanuit Hilversum naar Utrecht,
samen met een in dat jaar
overgenomen groot drukkersbedrijf.
De naam veranderde in: 'De Boer-
Cuperus'. Later volgde nog minimaal
één fusie. Door ontwikkelingen in de
drukkers- en uitgeverswereld, onder
andere door de vele technologische
veranderingen (automatisering, "van
lood naar fotozetten" en door
digitalisering); door moordende
concurrentie; onder invloed van
nieuwe media; door overcapaciteit in
de sector (personeel, persen) en
daarmee gepaard gaande sanering in
de grafische industrie in- en buiten
Nederland én door dalende
opbrengsten), ging het midden jaren
1990 steeds minder met het bedrijf. De
naam 'De Boer-Cuperus' was toen al
verdwenen. Uiteindelijk was het
gedaan met het concern. 'Drukkerij De
Boer' blijft hier in herinnering dankzij
de prentbriefkaart 'Het vluchtende
paard', voor een goed doel uitgebracht
in het droevige jaar 1953.
