Handel en wandel in het hart van 'Oud Den Helder' Aukelien Jellema In een oude editie van 'Levend Verleden' kwam ik een mooi stuk van dhr. Harry van Loo tegen; Handel en wandel in het hart van de ouwe Helder' Maar na herlezing bekroop mij toch wel een beetje een gevoel van speak for yourself toen Van Loo zijn artikel besloot met de woorden 'dat er niet meer dan een weemoedige herinnering is overgebleven aan de wijk die na de oorlog veranderde in eentonige nieuwbouw'. Overtreffende trap De 'Ouwe Helder' mag dan de over treffende trap zijn van 'Oud Den Hel der, iedereen heeft gelukkig recht op zijn of haar eigen herinneringen. Die van mij betreffen toevallig die zoge naamde 'eentonige nieuwbouwwijk'. Een wijk direct na de oorlog opge trokken, in de jaren '50 en '60 bevolkt door jonge gezinnen en dus door veel kinderen. Én een wijk die, net als de Ouwe Helder, een levendige en geva rieerde middenstand bezat. In, laten we zeggen, 1965 hoefde je voor alle eerste behoeften van het dagelijks leven de wijk niet uit. Alles was in Oud Den Helder voor handen; scho len, slagers, bakkers, een slijterij, de kapper, de melkboer, een drogisterij, de groenteman, een garage, de speel tuin, een zwembad en zelfs een zorg centrum dat toen nog gewoon bejaar denhuis heette. Alleen een kerk moes ten we ontberen in Oud Den Helder. Hoe dat kwam heb ik onlangs gelezen in het rapport De Wederopbouw van Den Helder 1945-1970 van de hand van architectuurhistorica Anita van Breugel. Daarin beschrijft zij dat het Hervormde kerkbestuur op het laatste Maandag - Wasdag in Oud Den Helder van de jaren '60. moment afzag van de bouw van een kerk op een centrale plek in het Oud Den Helder van rond 1950, en liever een kerk in Nieuw Den Helder West bouwde. Misschien vindt u het leuk om - in navolging van de wijkwandeling van dhr. Van Loo - ook eens met mij mee te lopen. Laten we teruggaan naar 1966. Dan beginnen we in de straat waar ik tussen mijn 1e en 16e levens jaar ben opgegroeid. Jacob Been Bijna alle straten in mijn wijk dragen de namen van roemruchte zeelieden en mannen uit het reddingswezen. Ik woonde in de Jacob Beenstraat, ver noemd naar ook al zo'n oude zeeheld. Kijkt u even naar de luchtfoto aan het begin van dit artikel. Helemaal links onder in beeld hangt mijn moeder's witte was aan de lijn. Die lijnen had mijn vader met een ingenieus katrol systeem aan palen gemonteerd, zeker vier meter boven de grond. Zo droogde de was, in een tijd waarin nog niemand van een wasdroger had gehoord, supersnel. En dat was wel nodig want die was kwam schier ein deloos in ons gezin met vijf kinderen. Overal op de foto zie je overigens wasgoed wapperen. Het zal, toen deze luchtopname werd gemaakt, onge twijfeld maandag wasdag zijn geweest In mijn beleving hebben gedurende mijn hele jeugd dezelfde gezinnen in de Jacob Beenstraat gewoond. Er ver huisde bijna nooit iemand en dat zal er ongetwijfeld aan bijgedragen heb ben dat de mensen elkaar goed ken den. Kinderen groeiden met elkaar op, de moeders dronken 's morgens koffie bij elkaar. Naast ons woonde een oude dame die midden jaren '60 al tv had. Op woensdag- of zaterdag- 4

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2017 | | pagina 4