In memoriam Wim Kalkman
Maarten Noot
Wim Kalkman in 1999 voor zijn geboortehuis op de hoek van de Koningdwarsstraat.
Op 17 juli jongstleden overleed
onverwachts Wim Kalkman op
bijna 89-jarige leeftijd. Wim was
in de zomer van 1988 een der
oprichters van de Helderse Histo
rische Vereniging en behoorde tot
de eerste bestuursleden.
Reddingmaatschappij
Wim kwam begin jaren vijftig in
dienst als administrateur bij het
Loodswezen in Den Helder. Onder
loodscommissaris Bijlevelt die tevens
secretaris/penningmeester van de
Plaatselijke Commissie van de
K.N.Z.H.R.M was, werd Wim in 1954
onder andere belast met het invullen
van het journaal van de reddingboten
Dorus Rijkers en Prins Hendrik. Die
periode tot begin 1961, toen hij als
administrateur naar het Gemeentelijk
Lyceum vertrok, is gemakkelijk in het
journaal aan te duiden. Het is name
lijk de enige periode dat het journaal
goed te lezen is. Dat kenmerkende
nette schrift heeft Wim zijn hele leven
behouden.
Wim maakte ook zeker dertig jaar
lang propaganda voor de redding
maatschappij door het geven van
lezingen. Hiervoor werd hij in 1985
onderscheiden met de zilveren leg
penning van de K.N.Z.H.R.M. En
daar het Reddersmonument praktisch
voor zijn huisdeur stond, kon het niet
anders of hij zette zich met hart en
ziel in voor de renovatie en het
behoud van het monument.
HHV
Zoals gezegd was Wim een der
oprichters van de Helderse Histori
sche Vereniging en was hij de eerste
drie jaar bestuurslid. Wim begon als
snel in Levend Verleden de populaire
rubriek Helderse Historische Voor
vallen, een rubriek die nog steeds
wordt gepubliceerd en in de loop der
jaren verscheidene auteurs heeft
gekend. Ook schreef hij verschillende
artikelen over de oorlog, zoals over de
overval op het Arbeidskantoor en
over tien, in Den Helder gelegen
Nederlandse militairen, die bij de
capitulatie in 1940 door de Duitsers
gegijzeld werden. Hij kende al hun
namen, een gegeven waarvan het
Kazemattenmuseum te Kornwerder-
zand tot halverwege dit jaar niet op de
hoogte was.
In 1994 verscheen als nr. 5 in de Hel-
derse Historische Reeks zijn fotoboek
'van Onrust tot Kijkduin', over de na
de oorlog verdwenen markante plek
ken in Den Helder, zoals bijvoorbeeld
de Windwijzer.
Daarnaast verzorgde hij allerlei dia
voorstellingen of fototentoonstellin
gen over de geschiedenis van Den
Helder. Zijn fotoverzameling is nog
niet zo lang geleden door leden van
onze fotowerkgroep gedigitaliseerd.
Legendarisch waren de avonden in de
Branding, waar Jan Bremer dan weer
over Den Helder van vroeger vertelde,
veelvuldig voorzien van commentaar
van Wim Kalkman, Okke Visser en
Rein Steenman.
Georgiërs
Wim had ook jarenlang een weke
lijkse rubriek in het Helders Week
blad met oude foto's en ansichten,
waar hij zeer ter zakekundige stukjes
bij schreef en waarop veel respons
kwam. Begin jaren tachtig schreef hij
met J.A.C. Bartels 'Texel, Nederlands
laatste slagveld, de opstand van de
Georgiërs'. Wim maakte die opstand
als zestienjarige jongen in 1945 op
Texel mee. Ook schreef hij met Mari-
nus Vermooten boeken over honderd
jaar Helders stadsbestuur en over de
recente geschiedenis van de stad.
Op initiatief van Wim kreeg het plant
soen bij de watertoren, waar het monu
ment Voor Hen die Vielen naartoe was
verplaatst, eind 2001 de oorspronkelijke
historische naam De Vijfsprong.
Het laatste jaar was Wim niet zo
mobiel meer, maar samen met zijn
vrouw kwam hij toch afgelopen win
ter regelmatig naar de maandelijkse
lezingen van de HHV in School 7. Hij
genoot daar zichtbaar van.
Wim wist veel over het oude Den
Helder en was daardoor altijd een
populaire vraagbaak. Helaas is dat nu
voorbij. We zullen hem missen.
3