De bouw van het Dorus Rijkershof, Oud Den Helder 1954. (Foto D.A. van Loon) de zee te maken hadden werd rondge stuurd kreeg het Fonds weer snel z'n vooroorlogse naamsbekendheid terug. Moed, Volharding, Zelfopoffering Uiteraard staat in het gedenkboek van de Helderse Vereniging van Oud redders 'Moed, Volharing en Zelfop offering' het een en ander over het Dorus Rijkers Fonds in deze periode. 'Pas op 3 januari 1946 toen er einde lijk weer een normale ledenvergade ring gehouden kon worden keerde de rust enigszins terug.' 4) Ook bij de Helderse oud-redders was onrust over het Fonds, doordat de penningmeester van het Fonds, PJ. Jager ervandoor gegaan was met de kas. Het NSB-bestuur functioneerde niet, zodat een aantal andere instellin gen de uitkeringen voor de oud-red ders hadden verstrekt, maar hoe zou dat verder gaan? Bij deze instellingen waren al betalingsachterstanden ont staan waardoor de oudjes toch enigs zins gedupeerd werden. En dit maakte hen onrustig. Maar ernstig was het blijkbaar niet, want toen er werd meegedeeld dat 'het geld van het Dorus Rijkersfonds terecht was en dat de achterstallige tegoeden zo snel mogelijk geheel zou den worden uitbetaald,' ging er een zucht van verlichting door de zaal. Dat was het dan wel. Vervolgens was er alle aandacht voor een komende feestavond. Ook de Kerstpakketten zouden weer in orde komen. En nog belangrijker: er was een welkom legaat van maar liefst drieduizend gulden, vrij van rechten en plichten, op komst! Dorus Rijkershofje Merkwaardig genoeg wordt in het Gedenkboek van M.V.Z. nauwelijks aandacht besteed aan het barre feit dat nagenoeg heel Oud Den Helder, vanouds woonplaats van de Blauwe Zeeridders, in de oorlog geheel tegen de grond gegaan was. Ook over de 'eerste aanzet tot een Dorus Rijkers- ho^e' staat in feite slechts één aankon diging: d.d. 1 december 1947. Wie heeft het bedacht, waar kwam het idee vandaan? Het gedenkboek van het Dorus Rij kersfonds vermeldt slechts: 'In 1949 besloot het bestuur tot de bouw van 10 huisjes, speciaal bestemd voor oud-redders en hun familie. De huisjes werden gebouwd op de plaats waar veel oud-redders, waaronder Dorus Rijkers, voor de oorlog hadden gewoond. Tijdens de oorlog moesten de huizen plaatsmaken voor de Atlan tic Wall, de verdedigingslinie van de Duitsers aan de kust. De redders waren gedwongen te verhuizen. Nu kregen ze dus de kans terug te keren naar hun oude buurt.' Nou, ja, naar de plaats waar ooit hun oude buurt geweest was. Een buurt die nooit meer zo herbouwd zou wor den. En dan nog: tien huisjes voor tientallen oud-redders die ooit de Ouwe Helder bewoonden. Een kwes tie werd overigens nog: een visbak- boetje bij zo'n keurig huisje. Dat kon toch eigenlijk niet? Maar uiteindelijk kwamen die schuurtjes er toch ook (1955). Koningin Juliana beschermvrouwe Opvallend was dat terwijl Oud Den Helder blijkbaar niet 'in oude stijl' herbouwd kon worden, voor 't ove rige de draad van voor-de-oorlog met betrekking tot de Blauwe Zeeridders weer werd opgepakt. Nadat Koningin Wilhelmina in 1948 was afgetreden als Koningin en als beschermvrouwe van het Helden-der-Zee-fonds Dorus Rijkers, werd haar dochter Koningin Juliana op haar beurt bescherm vrouwe (1949). De VARA zond in 1950 een hoorspel uit over Dorus Rijkers, getiteld 'De blauwe zeeridders van Den Helder'. In de 'Blauwe Wimpel', het bekende maritieme maandblad van Anthony van Kampen werd een groot artikel over het Fonds gepubliceerd. Intussen verscheen in de 'Stormklok' elke maand een lange lijst van giften aan het Fonds. En nieuwe leden. Uit het hele land. Het ging goed met het Fonds. Nu de opbrengst van collectes en giften gestadig steeg konden de uitkeringen eigenlijk wel omhoog. Tenslotte gebeurde dat ook. De oud-redders ontvingen hun uitke ringen niet alleen keurig op tijd, daar- 13

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2017 | | pagina 13