Jager, Levy Grunwald, Dr Rademaker,
H.P.J. Egner en Willy Mullens (een
vooraanstaand filmer uit die tijd).'
Aldus het gedenkboek.
Op 9 april kwam het tenslotte tot een
fonds dat voluit genoemd werd Hel
den-der-Zee-Fonds 'Dorus Rijkers'.
Ter Hall werd voorzitter, Levy Grun
wald vicevoorzitter, Jager werd secre
taris, Rademaker 2e secretaris, pen
ningmeester werd W.F. La Lau uit
Den Helder, 2e penningmeester H.J.P.
Egner (Den Helder). De zetel van het
fonds werd Den Haag, de officiële
doelstelling: het scheppen van een
nationaal fonds tot het verlenen van
steun aan behoeftige redders van
schipbreukelingen op de Nederlandse
kust, behoeftige nagelaten betrekkin
gen van redders omgekomen bij red
dingen en behoeftige nagelaten
betrekkingen van overleden redders.
Het bestuur moedigde mensen aan
om, tegen betaling van contributie lid
te worden van het Fonds. Leden had
den inspraak in de handelingen van
het bestuur op de jaarlijkse algemene
ledenvergaderingen.
Kritiek
Natuurlijk was er kritiek, begrijpelijk en
tot op zekere hoogte ook wel terecht.
De opvolger van Dorus Rijkers als
schipper van de reddingboot in Den
Helder, Coen Bot en lid van 'Moed,
Volharding en Zelfopoffering' rea
geerde:
'Aangezien we zoo flink op weg waren
dat het Rijk zijn steun wilde verleenen
om de oude helden der zee te steu
nen.' Maar de regering kwam niet
verder dan een fooi: 5000 gulden voor
het Fonds. Dat was het. Maar de pijn
zat dieper: het Helderse bestuurslid
La Lau stapte al vrij snel uit het
bestuur, omdat hij boos was over de
manier waarop Ter Hall alle eer voor
successen naar zich toe trok.
Dat mocht dan zo zijn, maar Ter Hall
werkte 'als een paard' en bereikte veel
voor het Fonds. Niet alleen haalde hij
met zijn revuegezelschap veel geld op,
hij kreeg het ook voor elkaar dat de
minister besloot een commissie in te
stellen die de verdeling van de toege
kende steun van de regering moest
onderzoeken. Uiteraard was Ter Hall
een van de leden van de commissie.
Ook de reddingmaatschappijen rea
geerden zuinig op het Dorus Rijkers
Fonds; vooral directeur De Booy van
NZHRM stoorde zich mateloos aan
de persoon van Ter Hall. Het ergerde
Dorus Rijkers menschenvriend
Onze zaak, die goed bedient
Dorus Rijkers, kloeke held
Onze waar bespaart U geld
Dorus Rijkers, nooit bevreesd
Onze levertraan geneest.
Het hoeft geen betoog dat de tocht
naar Parijs van Dorus Rijkers samen
met zijn 'secretaris' Levi Grunwald
(1926) het nodige commentaar ople-
De begrafenisstoet van Dorus Rijkers in de Vlootstraat, (Oud Den Helder).
hem ook dat het Dorus Rijkers Fonds
het deed voorkomen dat zij de enige
was die zich om de oud-redders
bekommerde. De secretaris van de
Zuid-Hollandse reddingmaatschappij
(vanaf Loosduinen) was ronduit vij
andig: 'Het is meer een gevoel, een
inwendige weerzin tegen de
café-chantanttroep (van Ter Hall) en
hun gesol met het Dorus Rijkers
fonds'. Zelfs 'opa' Dorus kreeg ervan-
langs. Hij zou het alleen voor de
publiciteit doen, alleen voor eigen
gewin? Niet alleen trad hij tijdens
door het Fonds georganiseerde fees
ten telkens op, hij verscheen ook in
allerlei reclames voor tabak, zeep,
chocolade en zelfs levertraan:
verde, hoewel reis en verblijf hen aan
geboden was door reisbureau Linde
man en bioscoop Trianon in Den
Haag. Dorus was immers genomi
neerd als 'populairste man van Neder
land'!
Dood van Dorus
Dorus zijn 80e verjaardag op 27 janu
ari 1927 werd, geheel in 'Ter Hallstijl'
groots gevierd: 'Er kwamen honder
den brieven en telegrammen uit alle
deelen der wereld en die menschen
huldigden Dorus om hem zelf en niet
om zich te eeren. Er waren brieven en
telegrammen bij van zijn vrienden uit
Frankrijk. Ook de Hollandsche
Ambassade en het Generaal Consu
laat hadden hem niet vergeten. Er
21
