School 7
K. Jellema
Soms roept het lezen van een
artikel in 'Levend Verleden'
bepaalde gedachten op. Dit
overkwam mij bij het lezen van
het mooie artikel over de nieuwe
bibliotheek. Het is een voorval wat
mij overkwam in de toenmalige
School 7.
In de Tweede wereldoorlog was ik als
leerlingscheepmaker tewerk gesteld op
de Rijkswerf. Het was geen makkelijke
periode, met gevaar voor bombarde
menten en te weinig eten. Het was niet
toegestaan om in de middagpauze de
werf te verlaten. Het eten werd via de
gaarkeuken in gamellen aangeleverd.
Op de werf werkte in die tijd mensen
uit onder andere Amsterdam. Deze
werklieden waren toen ondergebracht
in School 7 aan de Weststraat. In een
klaslokaal stonden enkele rijen bedden
opgesteld. Alles was primitief. De men
sen werden vanuit de gaarkeuken van
eten voorzien. Na afloop van de oorlog
zijn ze weer naar huis gegaan en bleef
hun slaapaccommodatie leeg achter.
Het personeel van de Rijkswerf werd
na aankondiging van het einde van de
oorlog naar huis gestuurd.
Dat duurde niet lang, want al gauw
moesten wij ons weer melden. Maar
veel werk was er niet. Ik herinner mij
nog wel dat ons eerste karwei bestond
uit het ophalen van de eenmansduik-
boten vanuit de Visbuurt. Die stonden
daar onder over de straat gespannen
netten opgesteld. Met een Duitse leger
wagen op rupsbanden, bestuurd door
dhr. Jans, gingen wij er op af. Eén voor
één werden de duikboten opgehaald
en afgevoerd.
Ook voor ons -mijn schoolmaat Job
de Vrij en ik- was een klusje bedacht
Wij moesten lopend naar School 7.
De opdracht was om de bedden van
Een eenmansduikboot verborgen onder netten in de Visbuurt.
Gezicht vanuit de
Zuidstraat op School
7' aan de Weststraat
na de luchtaanval
van 30 oktober 1940.
Op de voorgrond,
met camera, een
Duitse 'Werftpolizei'.
de werklieden die daar waren gehuis
vest, te slopen en af te voeren. Stro
zakken werden op een hoop gegooid
en het hout werd verzameld. Wij
waren nog maar net bezig of wij
zagen wandluizen lopen en we wer
den vervolgens door een vlooienleger
besprongen. Het was geen leuk
werkje. We waren blij toen de klus
geklaard was en wij de school konden
verlaten. Dit was wel met het meene
men van het nodige ongedierte.
Om ons daarvan te kunnen verlossen
mochten wij een douche nemen in
het badhuis aan de haven. Dat dit
toegestaan werd was een hele gunst.
En gelukkig maar want anders was
het thuis behelpen geweest met een
teiltje koud water.Het was een situatie
waar de mensen zich nu geen voor
stelling van kunnen maken.
Als wij nu de mooie bibliotheek
binnengaan en de vele mooie
voorzieningen en luxe zien, dan zijn
de tijden drastisch veranderd. Dit valt
te meer op als je ook andere tijden
gekend hebt.
3
