nieuwgebouwde onderzeeboot
K II naar Nederlands-Indië. Prof.
Vening Meinesz kreeg toen voor de eer
ste maal gelegenheid om mee te varen en
met behulp van een slingerapparaat op
zee de zwaartekracht te meten.
In 1927 begon Lou aan een tweejarig
opleiding aan de Hoogere Marine
Krijgsschool. Bij zijn vertrek kreeg hij
een lovend eindverslag: 'Deze officier
bezit zeer goede geestvermogens, is
zeer vlug van opvatting en helder van
oordeel. Toonde zeer veel ijver en
werkkracht. Is zeer opgewekt, gepast
bescheiden en zeer degelijk. Heeft
zich een voortvarend, flink officier
getoond met zeer veel toewijding en
ijver. Is beslist in zijn optreden. Is een
doortastend officier. Is een goed lei
der. Toont zeer veel initiatief.'
In maart 1930 werd hij benoemd tot
chef van het torpedo-atelier op Wil
lemsoord. Tijdens zijn verblijf in Den
Helder (tot juni 1933) werd hij voor
zitter van de Vereeniging Katholiek
Den Helder, een overkoepelend
orgaan voor alle katholieke verenigin
gen die hier actief waren. In 1935
werd hij commandant van de Onder
zeedienst Nederland.
Toen de oorlog uitbrak was Lou als
chef materieel verantwoordelijk voor
de marineschepen in aanbouw. Hij
gaf opdracht vaarklare schepen naar
Engeland te laten vertrekken en
indien dat niet mogelijk was te voor
komen dat de schepen onbeschadigd
in vijandelijke handen zouden vallen.
Bij de demobilisatie moesten alle
Nederlandse beroepsofficieren een
verklaring ondertekenen dat ze de
Duitsers niet zouden tegenwerken.
Dit erewoord werd op grote schaal
gebroken. Daarom namen de Duitsers
op 15 mei 1942 als represaillemaatre
gel bijna 3000 officieren krijgsgevan
gen. Lou belandde via Neurenberg-
Langwasser in Stanislau (Oekraïne).
Eigen kamer
Het leven in deze voormalige kazerne
was in vele opzichten beter dan dat in
een concentratiekamp. Er was zelfs
centrale verwarming. Lou had er een
eigen kamer, net zoals schout-bij
nacht Hoyte Jolles, die commandant
van de Stelling Den Helder was
geweest. Op 11 januari 1944
ontsnapte Lou samen met
marineofficier Diederic Wolter baron
van Lynden. Zij maakten gebruik van
de wanorde die bestond in verband
met de overplaatsing van de
krijgsgevangenen naar Neu-
Brandenburg bij Berlijn. Hun vlucht
route leidde via een tunnel onder een
muur van 4,5 meter hoog. Deze tun
nel was zeven weken tevoren gegra
ven door de luitenants-ter-zee Ch.
Douw van der Krap,
F.E. Kruimink en WA. Pückel. 'Het
was volle maan, felle vorst, gladde
wegen. Buiten de wegen hooge
sneeuw', schreef Lou in het verslag
over zijn ontsnapping.
Vice-admiraal L.A.C.M. Doorman.
Op 14 januari staken ze te voet de
grens naar Roemenië over. De vol
gende dag werden ze in de trein
gepakt en maandenlang
vastgehouden. In juni lukte het om in
contact te komen met de directeur-
generaal van het Philipsconcern voor
Hongarije en Roemenië, Lolle Smit,
die een vluchtpoging voor hen
arrangeerde. Als Roemeense joden
zouden ze met een jodentransport
naar Constantinopel vertrekken. Op
het laatste nippertje koos Roemenië
de kant van de geallieerden, zodat de
twee vluchtelingen als vrij man
konden vertrekken. Op 14 september
meldden ze zich in Londen. Lou zette
zich daarna in voor de bevrijding van
Zeeland. Koningin Wilhelmina kende
hem het 'bronzen kruis' toe.
Bij zijn pensionering in 1947 kreeg hij
het nog aan de stok met zijn superieu
ren. De minister van Marine, J.J.A.
Schagen van Leeuwen, gaf hem
schriftelijk een reprimande:
'Omstreeks 10 Mei werd mijn aan
dacht gevestigd op een bericht in het
dagblad 'Trouw', waarin op voor de
Koninklijke Marine depreciërende
wijze de kwestie van Uw ontslag
besproken wordt. Ik meen te mogen
veronderstellen dat de gegevens daar
voor van U a&omstig zijn. Mocht ik
juist zien, dan stel ik er prijs op U
mede te delen dat genoemde publica
tie mij pijnlijk heeft getroffen. Door
berichtgeving van deze soort, wordt
het belang der Koninklijke Marine
slecht gediend.'
Na zijn pensionering werd Lou direc
teur van het 'Katholiek Thuisfront'.
Hij overleed in 1955.
Jetze Doorman
Neef Jetze (1881, Balk) was de zoon
van een postkantoorhouder. Aan de
Koninklijke Militaire Academie in
Breda ontstond zijn liefde voor de
schermsport. Op 1 juni 1907 werd hij
in Parijs wereldkampioen op de sabel.
Die overwinning verplichtte Neder
land de kampioenschappen van 1908
te organiseren. Daarvoor moest eerst
de Nederlandse Amateurs Scherm-
bond worden opgericht. Het tijd
schrift 'Revue der Sporten' bejubelde
de titel van Doorman in Parijs: 'Wij
hebben met een zeer sterken scher
mer te doen van wien men de groot
ste verwachtingen mag koesteren'. In
1909 werd hij Nederlands kampioen.
Jetze nam deel aan vijf Olympische
27
