Bij het uitvaren en binnenkomen van missionarissen wapperde de vlag hoog in top
bij de Petrus en Pauluskerk. In de tijd van mgr. Grooff gebeurde dat ook, maar toen
was er nog geen zwembad langs de zeedijk. (Foto uit de jaren 20
deren aan, hoe uitte hij zijne erkente
nis, omdat zij hunne teederen harten
en handen voor Hem en zijne pries
ters, tot God hadden opgeheven; hoe
ontmoedig smeekte hij, Hij die groote
man, hunne verdere voorbidding af,
hoe drukte hij ons allen op het hart,
om toch het geluk te blijven waarde
ren, hetgeen wij hier te lande genie
ten, van onder de vaderlijke bestie
ring van eenen vorst als Willem II,
omringd te zijn door priesters, die
ijvervol in onze geestlijke behoeften
voorzien: hoe beval Hij ons daarbij
zijnen vriend, onzen Herder aan; hoe
perste hij ons de tranen uit de oogen,
door de schildering van den verlaten
toestand, waarin hij zich van zijne
dierbare kinderen op Java, die hem
zoo na aan het hart lagen, had moeten
losscheuren.... Kortom, de hardste
gemoederen braken.'
Na het plechtig lof krijgt de bisschop
namens de inwoners van Den Helder
een gebedenboek aangeboden met het
wapen van de bisschop en dat van de
gemeente. Op het schutblad staat in
gouden letters: 'Aan zijn vroeger zo
eenvoudige medeburger brengt de
katholieke gemeenschap van Den
Helder van ganser harte en met de
hoogste eerbied haar hulde.' Vier jon
gelingen bieden de bisschop een
schild aan, beschilderd met beeltenis
sen uit zijn leven. Op een daarvan
staat het woord 'Helder' met daaron
der het 'nederige huijsje, waar Z.H.W.
zijne jeugd in het bijzijn zijner arme
Moeder gesleten heeft, met de
inscriptie Respexit humilitatem Deus
God heeft zijne nederigheid aange
zien)'.
Alkmaar
De Noord-Brabander verhaalt ook
uitbundig over de ontvangst van mgr.
Grooff elders in het land, te beginnen
in Alkmaar. 'De wegen en wallen om
de stad waren met aanschouwers
bezaaid. Aan de Vriesche poort
komende, begon de lucht te weêrgal-
men van de kreten, die uit elk wel
denkend christen hart opstegen. Als
uit eenen mond hoorde men anders
niet dan Hurrah! Leve! Leve! de Bis
schop, en onder dit daverend geroep
reden 10 rijtuigen achter elkander de
stad binnen. De huizen waren met
vlaggen versierd, en duizenden van
menschen van allen rang en stand
namen deel aan dien optogt; tranen
van blijdschap, tranen van deelne
ming zag men langs de wangen der
menschen affiggelen, terwijl som
mige in deelneming uitriepen: ach! is
dat die banneling? Wat heeft hij gele
den, Leve de Bisschop!'
Enkele maanden na zijn glorieuze
intocht krijgt mgr. Grooff als resultaat
van een inzameling onder de katho
lieke gemeenschap van Nederland een
gouden kruis met 27 briljanten, een
massief gouden ketting en een verguld
zilveren bisschopsstaf aangeboden.
Met deze kostbaarheden en met veel
warme herinneringen aan zijn ont
vangst keert de Helderse bisschop in
1847 terug naar Suriname. Pastoor
Van der Stoot doet hem op 23 mei
uitgeleide naar zijn schip en laat als
afscheid de driekleur wapperen vanaf
de toren van de Petrus- en Pauluskerk.
In Suriname hervat Grooff zijn werk
zaamheden als pastoor van het
melaatsendorp Batavia. Daar overlijdt
hij op 29 april 1852.
Bronnen:
12 Eeuwen Katholicisme aan het
Marsdiep, M.M.J. Hoogenbosch;
Jacos Grooff (1800-1852), J. Vernooij;
God bij het leger in de kolonie, A.J.
Donckers; Op visite bij de familie
Grooff, Julie van Wijngaarden;
historische kranten www.delpher.nl;
De Noord-Brabander.
ter verduidelijking toegevoegd
door de auteur.
Noot: De Noord-Brabander werd
uitgegeven in Den Bosch en ver
scheen driemaal per week. Deze anti-
gouvernementele en anti-protestantse
krant werd door de r-k geestelijkheid
en onderwijzers 's zondags na de
Hoogmis aan de ongeletterde bevol
king voorgelezen in de cafés.
31
