DÖDÜ5
RUKER5
VER DWALEN IX
Ko Minneboo
'Pa, gaan we weg, ik vind het hier
saai'. 'Ma, waarom vind je die
geschiedenis van Den Helder zo
bijzonder?' Vragen van twee jonge
kinderen op een regenachtige dag
in het centrum van Den Helder.
Het waren geen kleinkinderen van
mij, hoewel dat wel zo had kunnen
zijn. We raakten aan de praat. De
ouders waren op zoek naar infor
matie en boeken over Den Helder.
In dit jaar van het boek mag de
HHV en ons erelid Jan Bremer met
zijn vele publicaties dan natuurlijk
best genoemd worden.
Uiteraard vertel ik dan om met dat
slechte weer naar School 7, het Red
dingmuseum, Fort Kijkduin, of naar
het Marinemuseum te gaan. Voor de
jeugd is in Den Helder ongelooflijk
veel te bezoeken. Meestal adviseer ik
trouwens om eerst naar Kaaphoofd
te gaan, om te gaan kijken naar dat
bijzondere natuurgeweld dat zo goed
zichtbaar is vanaf de parkeerplaats
boven op de dijk. Naar die zo unieke
plek van Helder en Huisduinen waar
de zee meer dan veertig meter diep is,
en eb en vloed met elkaar in conflict
komen. Wat zou de kop van Holland
toch zonder onze machtige Helderse
zeewering zijn. De ouders en hun
kinderen, die na een korte vakantie
op Texel een dagje Den Helder wilden
doen, beslisten meteen om hier een
paar dagen langer te blijven! Wat is
het leuk om je tegelijkertijd te reali
seren dat sommige vragen nooit echt
zullen veranderen. En de antwoorden
ook niet. Waarom zal je als kind je
verdiepen in het verleden. Wat een
gezeur. Maar waarom doen (veel)
ouderen dat dan wel? Maar vooral,
hoe krijg je belangstelling van jonge
en oudere kinderen? Door een boek?
Bij mij werd de belangstelling voor
onze geschiedenis al op vrij jonge
leeftijd gewekt. In een laatje van
het bureau van mijn vader lag een
oud boekje over Dorus Rijkers. Het
boekje, geschreven door Tjeerd
Adema, was in 1928 uitgebracht door
uitgever Egner uit Helder. Kostprijs
90 cent. Geen cent van de Euro, maar
nog van de gulden. Kwam de belang
stelling omdat het boekje in een oud
bureau met veel geheimzinnige laatjes
lag? Zou eigenlijk best kunnen. Want
het was best heel spannend om als
kind in al die laatjes te snuffelen. Het
bureau was nog van de vader van
mijn vader, de opa die ik nooit gekend
heb. Helaas veel te jong, in 1937, op
51 jarige leeftijd gestorven. De opa
die samen met zijn partner Walboom
het weeshuis op de Kerkgracht tot
raadhuis had verbouwd. Dat vond
je als klein kind natuurlijk wel heel
bijzonder. Achter in het boekje zat
een lijst met de reddingen van Dorus
Rijkers. Helaas is die lijst later zoek
geraakt. Een handgeschreven kopie
die ik toen als kind gemaakt heb, heb
ik nog steeds. Gelukkig heeft de HHV
ook de complete lijst van zijn reddin
gen. Het boekje heb ik na het overlij
den van mijn vader in 1991 van mijn
jongste zus in mijn bezit gekregen,
onder het motto: broer, jij vind dat
vast wel leuk en bijzonder.
Eigenlijk weet ik niet echt meer wie
of wat ik in mijn lagere schooltijd het
meest bijzonder vond. Door het boekje
vroeg ik mij wel steeds meer af, hoe
het nu eigenlijk zit met al die roeired-
ders, met Dorus Rijkers (1847-1928)
en vooral Jan Minneboo (1843-1896).
Was Jan Minneboo, die o.a. drie keer
als roeier met Dorus meeging bij de
Renown reddingen in 1887, nu wel of
geen familie, en was hij vroeger ook
een bekende roeiredder? Jan bleek
veel later inderdaad zowel familie als
Het boekje uit 1928 over Dorus Rijkers.
'Opa' Theodorus Minneboo (1886-1937).
een bekende roeiredder te zijn. In de
tekst bij een oude foto ontdekte ik dat
Anthony van Kampen (1911-1991) het
over de familie Minneboo als één van
de vele Helderse families met meer
dere roeiredders had. Maar wie waren
TJEERD
ADEMA
DL. El LDEDSCHE
MEN5CIÜLNDEDDEK
19
