RHMi
Ver Dwalen V
Ko Minneboo
Overal wapperden in juni weer
vlaggen met schooltassen.
Geslaagd!
Sommigen hadden in augustus
nog een herkansing. Degenen die
gezakt waren moesten hun teleur
stelling verwerken. De middelbare
schooltijd zit er voor de geslaag
den op.
De wereld ligt in hun beleving nu aan
hun voeten. Als ze verstandig waren
hebben ze eerst nog wat geld verdiend,
toen vakantie gehouden, en zijn ze
vervolgens gaan studeren of op zoek
gegaan naar een baan binnen of buiten
Den Helder. Veel jeugd zal Den Helder
weer verlaten. Zo is het dit jaar, zo was
het vroeger, en zo zal het vermoedelijk
wel altijd blijven. Mijn oudste nichtje
is ook geslaagd. Zij wist al heel lang
wat zij na deze zomer zou gaan doen.
Studeren in Amsterdam. Haar vader
wil dat zij dagelijks met de trein op en
neer gaat. Hoe lang zal mijn nichtje dat
blijven doen?
Het doet mij denken aan mijn eigen
jeugd. Het is dit jaar precies 50 jaar
geleden dat ik het diploma HBS-B
haalde. Niet op de Rijks HBS, maar op
het gemeentelijk Lyceum in dat prach
tige gebouw aan de Molukkenstraat. Er
stonden toen twee nieuwe scholen vlak
bij elkaar naast het Timorpark. Twee
scholen met vele jaren een gezonde
basketbalstrijd. Is toen niet de kiem
gelegd voor de latere basketbalstad
Den Helder? Als dat Timorpark toch
eens vertellen kon, zou dat niet veel
bijzondere verhalen opleveren? Al die
verliefde paartjes hand in hand. Op
mooie dagen tekenles in het park. Ik
weet nog goed dat ik bij het eerste ijs
in de strenge winter van 1963 door het
ijs zakte. In de pauze hielden wij een
wedstrijd wie er het eerste over het ijs
aan de overkant kwam. Het ijs bleek
nog te dun.
Het Lyceum met het apart staande koepeltje in 1962.
Ik had nog toelatingsexamen gedaan
in de oude school op de Kanaalweg.
Die moest in verband met de dijkver
zwaring gesloopt worden. Vanaf de
eerste schooldag zat ik in het nieuwe
gebouw. Een nieuwe school met een
prachtige aula, twee gymzalen en een
kleine muziektempel (het koepeltje).
Vijftig jaar later is het gebouw ver
dwenen. Ook de Rijks HBS is alweer
verleden tijd. De bij het Lyceum
behorende kunst is opgenomen in de
huidige bebouwing. Het apart staande
koepeltje bestaat nog wel, het huidige
Paviljoen van Toen.
De spannende tijd van examen doen
was met de uitslag voorbij. Bij ons
geen vlag in top, daar deden wij toen
nog niet aan. Wel was een zus binnen
oogbereik om als het hopelijk goede
nieuws bekend zou worden - de niet
geslaagden werden altijd het eerst
naar de lerarenkamer geroepen - snel
naar huis te fietsen om daar de familie
in te lichten. Toen ik thuis kwam zat
Tekenles in het Timorpark. Van links naar rechts:
Karel Kooistra, Ko Minneboo, Frans van Lavieren
en Jaap van der Meer. Achter: Christine Boom,
Betsy Purmer en Ada de Boer.
de huiskamer achter onze winkel al
vol. En ik, ik ging stil op de drempel
van de achterdeur zitten om eerst
18
