Hollands
Na de oorlog bezocht Theo Pie
per nog regelmatig Den Helder en
Texel. Hij kwam hier met zijn gezin
op vakantie. Soms nam hij leerlin
gen en studenten mee om hen over
de Duitse bezetting en de Geor
gische opstand te informeren. Hij
voerde correspondentie met diverse
Nederlanders. 'Als u mij schrijft, heb
ik graag dat u dat in het Hollands
doet', zo liet hij in een van zijn brie
ven weten. 'Ik kan Hollands zonder
moeite lezen, ook spreken, alleen
het schrijven is nog een klein beetje
moeilijk.'
Uit nagelaten brieven blijkt dat
Pieper een sterke band met zijn
protestantse collega had. In decem
ber 1980 schrijft hij: 'In deze dagen
moest ik eraan terug denken hoe
pfarrer Haake zich ooit verkneukel
de over het feit, dat jongens in Den
Helder hem hadden nageroepen:
'Sinterklaas in uniform'.
In een andere brief laat hij weten dat
Haake 'in de oorlog, in zijn dienst
jaren als vlootpredikant in Den
Helder en op Texel, een oprechte
vriend van het Nederlandse volk is
gebleven.'
Na zijn overlijden op 20 januari 1988
schrijft de weduwe Pieper in een
brief: 'Mijn man was heel diep ver
bonden met Texel. Steeds probeerde
hij een verklaring te vinden voor
wat er op Texel was gebeurd. Het
doodschieten van zijn beste vriend
Edmund Haake is mijn man nooit
te boven gekomen. Tot de dood van
mevrouw Haake hadden mijn man
en ik een nauwe band met haar.'
Praten over het gebeurde op Texel
bracht pijnlijke herinneringen bij
Theo Pieper teweeg. Zo pijnlijk
zelfs, dat zijn vrouw bij de ontmoe
tingen met Wim Kalkman resoluut
zei: 'Over de Georgiërs wordt heden
niet gesproken.'
Toch kon Pieper het niet laten. En
wanneer hij dan op 6 april 's avonds
naar Den Helder belde, dan wist
Kalkman dat Pieper zich in zijn
Het graf van pfarrer Haake op Texel, bedekt met een kruis van bloemen. In 1949
werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar de Duitse oorlogsbegraafplaats
Ysselsteyn.
werkkamer had teruggetrokken om
over de Georgiërs en zijn vriend
Edmund Haake te praten. Werd de
telefoonverbinding abrupt verbro
ken, dan was Kalkman ervan over
tuigd dat de vrouw van Pieper had
ingegrepen. Om hem verder lijden
te besparen.
Bronnen:
'Texel, Nederlands laatste slagveld,
J.A.C. Bartels en W. Kalkman, De
Walburg Pers; 'Tragedie op Texel,
J.A. van der Vlis, N.V Langeveld
De Rooij; 'Opgegraven Verleden,
Jan Carsjens en Piet Riteco, Ce-
haro Den Helder; Texelse Courant
27 april 1976 en 26 januari 1988;
Brieven uit particuliere correspon
dentie; 'Edmund Haake, Schicksal
eines Freundes' in Blockhausbrief
nummer 29, 1985 door Rolf van der
Dovenmühle en Theo Pieper.
Met speciale dank aan Piet Riteco en Jan
van Tongeren.
75
Wie sneuvelde voor de Führer kreeg een begrafenis met militaire eer, waarbij de
marinepfarrer een belangrijke rol speelde. Op deze foto staat Haake midden achter de
kist.