Hollands Na de oorlog bezocht Theo Pie per nog regelmatig Den Helder en Texel. Hij kwam hier met zijn gezin op vakantie. Soms nam hij leerlin gen en studenten mee om hen over de Duitse bezetting en de Geor gische opstand te informeren. Hij voerde correspondentie met diverse Nederlanders. 'Als u mij schrijft, heb ik graag dat u dat in het Hollands doet', zo liet hij in een van zijn brie ven weten. 'Ik kan Hollands zonder moeite lezen, ook spreken, alleen het schrijven is nog een klein beetje moeilijk.' Uit nagelaten brieven blijkt dat Pieper een sterke band met zijn protestantse collega had. In decem ber 1980 schrijft hij: 'In deze dagen moest ik eraan terug denken hoe pfarrer Haake zich ooit verkneukel de over het feit, dat jongens in Den Helder hem hadden nageroepen: 'Sinterklaas in uniform'. In een andere brief laat hij weten dat Haake 'in de oorlog, in zijn dienst jaren als vlootpredikant in Den Helder en op Texel, een oprechte vriend van het Nederlandse volk is gebleven.' Na zijn overlijden op 20 januari 1988 schrijft de weduwe Pieper in een brief: 'Mijn man was heel diep ver bonden met Texel. Steeds probeerde hij een verklaring te vinden voor wat er op Texel was gebeurd. Het doodschieten van zijn beste vriend Edmund Haake is mijn man nooit te boven gekomen. Tot de dood van mevrouw Haake hadden mijn man en ik een nauwe band met haar.' Praten over het gebeurde op Texel bracht pijnlijke herinneringen bij Theo Pieper teweeg. Zo pijnlijk zelfs, dat zijn vrouw bij de ontmoe tingen met Wim Kalkman resoluut zei: 'Over de Georgiërs wordt heden niet gesproken.' Toch kon Pieper het niet laten. En wanneer hij dan op 6 april 's avonds naar Den Helder belde, dan wist Kalkman dat Pieper zich in zijn Het graf van pfarrer Haake op Texel, bedekt met een kruis van bloemen. In 1949 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar de Duitse oorlogsbegraafplaats Ysselsteyn. werkkamer had teruggetrokken om over de Georgiërs en zijn vriend Edmund Haake te praten. Werd de telefoonverbinding abrupt verbro ken, dan was Kalkman ervan over tuigd dat de vrouw van Pieper had ingegrepen. Om hem verder lijden te besparen. Bronnen: 'Texel, Nederlands laatste slagveld, J.A.C. Bartels en W. Kalkman, De Walburg Pers; 'Tragedie op Texel, J.A. van der Vlis, N.V Langeveld De Rooij; 'Opgegraven Verleden, Jan Carsjens en Piet Riteco, Ce- haro Den Helder; Texelse Courant 27 april 1976 en 26 januari 1988; Brieven uit particuliere correspon dentie; 'Edmund Haake, Schicksal eines Freundes' in Blockhausbrief nummer 29, 1985 door Rolf van der Dovenmühle en Theo Pieper. Met speciale dank aan Piet Riteco en Jan van Tongeren. 75 Wie sneuvelde voor de Führer kreeg een begrafenis met militaire eer, waarbij de marinepfarrer een belangrijke rol speelde. Op deze foto staat Haake midden achter de kist.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2015 | | pagina 75