Bidprentje ter gelegenheid van de eerste communie van Tini Nieuwenburg in
de RK-kerk in Wolvega.
Vergissing
'We verkeerden nog steeds in de
veronderstelling dat mijn vader in
een krijgsge
vangenkamp
zat. We ver
wachtten
dat hij na de
capitulatie
van Japan
snel naar huis
zou komen.
Op een dag in
1946 stonden
een aalmoe-
Ring met de inmiddels afgesleten
afoeelding van koningin Wilhelmina.
zenier en
een recher
cheur aan
de deur. De komst van zo'n tweetal
voorspelde weinig goeds, dat wist
iedereen. Toen bleek dat het Rode
Kruis zich had vergist. Mijn vader
leefde al lang niet meer. Hij was om
gekomen bij de Slag in de Javazee
op 27 februari 1942. Het Rode Kruis
wist blijkbaar niet dat mijn vader
veertien dagen daarvoor was over
geplaatst naar 'De Ruyter' met Karel
Doorman als eskadercommandant.
'Mijn moeder werd door het bericht
over de dood van mijn vader heel
erg ziek. Mijn tante, die zelf ook
weduwe was geworden doordat haar
man was gefusilleerd, kwam bij ons
in huis en verzorgde ons.
Later sprak mijn moeder
een overlevende van
'De Ruyter'. Hij deelde
een hut met mijn vader.
'Hier kom ik nooit meer
uit', had mijn vader vol
gens hem gezegd toen
de Nederlandse oorlogs
schepen erop uit werden
gestuurd om een Japan
se invasievloot tegen
te houden. Hij had dus
opnieuw het voorge
voel dat hij het niet zou
overleven.
Afscheidsbrief
'De afscheidsbrief, die hij toen aan
zijn vrouw en kinderen schreef, is
in vlammen opgegaan doordat het
schip in brand raakte en daarna
zonk. Een andere afscheidsbrief,
die hij in zijn kist met persoonlijke
spullen aan wal bewaarde, heeft ons
evenmin bereikt. Die kist is bij een
overval in handen van extremisten
gevallen.
Sergeant-machinist Arie Nieuwenburg.
'Aan de vooravond van zijn vertrek
met 'De Ruijter' heeft hij afscheid
genomen van zijn vrienden aan de
wal. Bij een van hen keerde hij zijn
portemonnee om. Daar zat 400
gulden aan spaargeld in. 'Als je het
gebruiken moet, gebruik het', zei hij.
'Maar je weet waar het hoort'. Die
vriend heeft dat geld gebruikt, maar
later heeft hij die 400 gulden wel bij
mijn moeder gebracht. We hebben
er allemaal een mooie herinnering
van gekocht. Mijn moeder een ring,
mijn broer en ik een horloge.
'Mijn moeder was een sterke vrouw.
Ze is haar inzinking na het bericht
over de dood van haar man weer te
boven gekomen. Ze heeft ons veel
over onze vader verteld. Later toen
we groot waren, heeft ze ons ook de
brieven die hij haar had geschreven,
laten lezen. Hoewel ik dus geen per
soonlijke herinneringen aan mijn
vader heb, heb ik hem daardoor wel
leren kennen. Die brieven hebben
we met haar meegegeven toen ze na
haar dood werd gecremeerd.'
T'INI NIEUWENBURG
39
Ter blijde herinnering aan de
EERSTE H. COMMUNIE
van
W.olvega, 23 Maart 1943
In mijn hartje kwam vanmorgen
Jezus voor den eersten keer.
O wat voelde 'k mij gelukkig,
'k Dankte Hem wel duizend keer.
Lieve Jezus, zei ik zachtjes,
O ik houd zooveel van U,
Geef toch dat ik steeds mag wezen
Even braaf en rein als nu.
Lieve Jezus, hoor mijn bede,
Op jdeez'" mijn H. Communiedag,
Geef ons toch den wereldvrede
Opdat mijn Papa wederkeeren mag.
/72