Bidprentje ter gelegenheid van de eerste communie van Tini Nieuwenburg in de RK-kerk in Wolvega. Vergissing 'We verkeerden nog steeds in de veronderstelling dat mijn vader in een krijgsge vangenkamp zat. We ver wachtten dat hij na de capitulatie van Japan snel naar huis zou komen. Op een dag in 1946 stonden een aalmoe- Ring met de inmiddels afgesleten afoeelding van koningin Wilhelmina. zenier en een recher cheur aan de deur. De komst van zo'n tweetal voorspelde weinig goeds, dat wist iedereen. Toen bleek dat het Rode Kruis zich had vergist. Mijn vader leefde al lang niet meer. Hij was om gekomen bij de Slag in de Javazee op 27 februari 1942. Het Rode Kruis wist blijkbaar niet dat mijn vader veertien dagen daarvoor was over geplaatst naar 'De Ruyter' met Karel Doorman als eskadercommandant. 'Mijn moeder werd door het bericht over de dood van mijn vader heel erg ziek. Mijn tante, die zelf ook weduwe was geworden doordat haar man was gefusilleerd, kwam bij ons in huis en verzorgde ons. Later sprak mijn moeder een overlevende van 'De Ruyter'. Hij deelde een hut met mijn vader. 'Hier kom ik nooit meer uit', had mijn vader vol gens hem gezegd toen de Nederlandse oorlogs schepen erop uit werden gestuurd om een Japan se invasievloot tegen te houden. Hij had dus opnieuw het voorge voel dat hij het niet zou overleven. Afscheidsbrief 'De afscheidsbrief, die hij toen aan zijn vrouw en kinderen schreef, is in vlammen opgegaan doordat het schip in brand raakte en daarna zonk. Een andere afscheidsbrief, die hij in zijn kist met persoonlijke spullen aan wal bewaarde, heeft ons evenmin bereikt. Die kist is bij een overval in handen van extremisten gevallen. Sergeant-machinist Arie Nieuwenburg. 'Aan de vooravond van zijn vertrek met 'De Ruijter' heeft hij afscheid genomen van zijn vrienden aan de wal. Bij een van hen keerde hij zijn portemonnee om. Daar zat 400 gulden aan spaargeld in. 'Als je het gebruiken moet, gebruik het', zei hij. 'Maar je weet waar het hoort'. Die vriend heeft dat geld gebruikt, maar later heeft hij die 400 gulden wel bij mijn moeder gebracht. We hebben er allemaal een mooie herinnering van gekocht. Mijn moeder een ring, mijn broer en ik een horloge. 'Mijn moeder was een sterke vrouw. Ze is haar inzinking na het bericht over de dood van haar man weer te boven gekomen. Ze heeft ons veel over onze vader verteld. Later toen we groot waren, heeft ze ons ook de brieven die hij haar had geschreven, laten lezen. Hoewel ik dus geen per soonlijke herinneringen aan mijn vader heb, heb ik hem daardoor wel leren kennen. Die brieven hebben we met haar meegegeven toen ze na haar dood werd gecremeerd.' T'INI NIEUWENBURG 39 Ter blijde herinnering aan de EERSTE H. COMMUNIE van W.olvega, 23 Maart 1943 In mijn hartje kwam vanmorgen Jezus voor den eersten keer. O wat voelde 'k mij gelukkig, 'k Dankte Hem wel duizend keer. Lieve Jezus, zei ik zachtjes, O ik houd zooveel van U, Geef toch dat ik steeds mag wezen Even braaf en rein als nu. Lieve Jezus, hoor mijn bede, Op jdeez'" mijn H. Communiedag, Geef ons toch den wereldvrede Opdat mijn Papa wederkeeren mag. /72

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2015 | | pagina 39