vergoedde dan weer wat. Voor Ton
een pak op punten gekocht, schreef
moeder. Hij had het een dag aan en
viel er toen mee in de sloot. Moeder
was ontroostbaar.
De winters waren streng en brand
stof was op den duur niet meer te
krijgen. Er zijn in die tijd heel wat
bomen gekapt. Zelfs de bielzen van
het niet meer gebruikte Broeker
spoortje, bij het veilinggebouw,
moesten het ontgelden. Vader en
Jan Runnenburg senior hadden daar
ook een oog op laten vallen. Run-
nenburg had een vlet geregeld en
samen roeiden ze richting spoorter-
rein. Beiden in uniform. Loods en
postbeambte. Een donker uniform,
compleet met pet. Boeren uit de
omtrek zagen de beide mannen in
het bootje naderen. "Lopen mensen,
daar komen twee SSers aanvaren!"
Snel was het spoorterrein verlaten
en vader en Runnenburg laadden
het bootje tot de rand aan toe vol
met bielzen.
Na 6 juni 1944, D-day, werd over
het naderend eind van de oorlog
voortdurend gesproken. Maar het
zou nog zo lang duren. Mijn vader
kwam van tijd tot tijd nog wel eens
in Den Helder, altijd in uniform.
De Duiters hebben hem nooit een
strobreed in de weg gelegd. Hij
zocht dan de Steengracht op die er
desolaat bijlag. Het gras stond er op
maaihoogte en in het huis waar in
middels ook was ingebroken, rook
het muf.
De gesprekken met mede-geëva-
cueerden gingen over Den Helder,
de stad die zwaar getroffen was
door bombardementen en aftraak:
de ouwe Helder, de Hoofdgracht,
de Kanaalweg en een deel van de
Weststraat. Via via bereikten ons
wel berichten over hoe het Duitse
Rijk langzaam op de knieën werd
gedwongen. Men sprak tegen het
einde van de oorlog over: "Het is
nu praktisch vrede". Op 5 mei 1945
was het dan zover. Ik was op weg
naar school. Halverwege kwam mij
een groep juichende en zingende
mensen tegemoet. Ze zwaaiden met
de Nederlandse vlag. "Ga maar naar
huis, het is vrede"!
Enige dagen daarna zagen we in
Alkmaar de Canadezen binnenko
men. Op stoere motoren, tanks en
ander rollend materieel. Korte tijd
later verlieten we Broek op Lange-
dijk met de Esona vrachtboot terug
naar Den Helder door het Noord
hollands Kanaal. Terug naar de
Steengracht!
De jonge auteur met broer Ton. Van deze brug sprong opa De Wijn om een jongetje
van de verdrinkingsdood te redden (zomer 1941).
Tussen moeder en oma voor het kleine huisje aan de Dorpsstraat (zomer 1941).
10
