USS Bainbridge
Maarten Noot
"Nederlandse loods zet atoomkrui
ser op een zandbank". Zo kwam
dat eind juni 1989 in het landelijke
nieuws. In elke krant schreeuwen
de koppen en als nieuwsitem op de
televisie. En ja die loods, nou die
loods was ik.
Ik verzeker u dat het een heel on
prettig gevoel geeft als je zo in het
nieuws komt. Gelukkig voor mij
is toen nooit in de pers naar voren
gekomen dat die loods Maarten
Noot heette.
Er zijn maar weinig loodsen die in
hun hele loopbaan geen schade heb
ben gevaren. Als ze dat zeggen lie
gen ze meestal. Ook ik heb in die 25
jaar zeker zon veertig keer meestal
kleine ongelukjes gehad, zoals een
meerpaal ondersteboven gevaren
of schade gemaakt bij het afmeren.
Maar het geval met de Bainbridge
zal me altijd bij blijven. Op zich niet
zo spectaculair wat er gebeurde,
maar de ophef die het daarna maak
te was een stuk heftiger.
De USS Bainbridge, een Ameri
kaanse kruiser van 9200 ton met
kernvoortstuwing stamde uit 1962,
was 172 meter lang en stak 8,70
meter diep. Het was het derde in
gebruik genomen nucleaire boven
waterschip van de Amerikaanse
marine. Het schip bezocht in het
voorjaar van 1989 NW-Europa en
lag eind juni 1989 een weekend
voor een routinebezoek in de Hel-
derse marinehaven. Omdat het om
een nucleair schip ging werden er
door de Koninklijke Marine aller
lei procedures in de gang gezet en
moest het schip ook speciaal toe
stemming hebben om in de haven te
mogen liggen. Zoals gebruikelijk bij
bezoeken van nucleaire schepen aan
Den Helder, werd er in de pers geen
bekendheid aan gegeven.
Op dinsdagmorgen 27 juni om 07:00
uur, net met laagwater, moest ik het
schip naar zee beloodsen. Nou is 8,70
meter een grote diepgang voor Hel-
derse begrippen, maar het was mooi
weer en volgens de mij beschikbare
gegevens, stond er genoeg water om
veilig naar buiten te gaan.
Beloodsen marineschepen
In tegenstelling tot een vracht
schip waarbij de loods veelal de
navigatie volledig overneemt is
dat op een marineschip niet ge
bruikelijk. De loods bespreekt met
de commandant en de navigatie-
officier de te volgen route en ver
der vaart de bemanning het schip.
De loods grijpt alleen in indien
hij van mening is dat het niet
goed gaat. Dan moetje niet tegen
de roerganger "Hard Bakboord"
of zo roepen, want dat kijkt hij
je aan of je niet goed snik bent,
maar dan fluister je de comman
dant het een en ander in zijn oor
en dan komt het meestal goed.
Alles ging probleemloos, totdat we
dwars van de laatste boeien van het
Schulpengat, de SI en S2 waren.
Toen ging er een schok door het
schip heen. Ik schrok daarvan, maar
alle officieren en manschappen ke
ken onverstoord voor zich uit. Blijk
baar hoorde dat zo, dacht ik in mijn
onschuld.
Een paar minuten later echter be
gonnen er allemaal telefoons te
rinkelen. Toen brak er lichte paniek
uit en werd de vaart uit het schip
gehaald.
Ik ving een gesprek op dat er moei
lijkheden met de dome* waren,
maar ik kon even later voorbij de
verkenningston gewoon van boord
naar de wachtende loodsboot Kok
meeuw.
Een uur later was ik weer aan boord
om het schip terug naar de rede te
brengen wegens schade. Er bleek
een scheur in de dome te zitten,
De USS Bainbridge ligt op steiger 23. Nieuwsgierigen worden op afstand gehouden.
(Foto A. Vermeulen)
22
