Binnenhaven met Bioscope - 2en Jfelder,
Het Cinema Palace filmtheater aan de Binnenhaven in het tweede pand vanaf de hoek
met de Nieuwe Brugstraat in circa 1920. Onder de luifel staat een groot bord met
filmaankondigingen. Na de oorlog diende het pand onder andere als garage voor de
busonderneming NACO.
De Tivoli bioscoop in de Molenstraat gezien
vanaf de Bierstraat, in circa 1920. In de auto
Piet van Twisk, eigenaar van de bioscoop.
Cinema Palace en de Tivoli bioscoop
In mei 1915 werd de vierde bio
scoop geopend op het adres Bin
nenhaven 2 in het voormalige
magazijn de Bazar van de gebr. Nas.
Het filmtheater kreeg de naam Ci
nema Palace. Architect Schoeffelen-
berg verbouwde het pand dat plaats
bood aan 300 bezoekers. De muziek
werd gespeeld door de gebr. Pala
met piano, orgel en viool.
"Alweer een bioscoop, zal menig le
zer zeggen", aldus de krant op acht
tien december 1920 over de opening
van Tivoli in de Molenstraat op de
hoek met de Vlamingstraat: "In de
zaal zijn klapstoelen geplaatst die
plaats bieden aan 700 personen en
200 plaatsen op het balkon. Door de
projectie op de achterzijde van het
doek zal de lichtbundel in de zaal
achterwege blijven". Eigenaar Piet
van Twisk kocht Tivoli als schouw
burgzaal maar liet het tot bioscoop
verbouwen. Opvallend is dat hij zo
mer 1928 bioscoop Cinema Palace
aan de Binnenhaven van de concur
rent kocht, om het te sluitenHij
wilde minder concurrentie voor zijn
Tivoli en de Witte. Het pand aan de
Binnenhaven werd verbouwd tot
garage en ging later dienst doen als
garage voor de NACO autobussen.
Rialto in de Spoorstraat en op het
Julianaplein
In de jaren 1930 kwam er bij de
gemeente een verzoek binnen voor
de bouw van een bioscoop met de
naam Rialto. Concurrentie voor
de nieuwe ondernemer was er al
leen nog van de Witte en Tivoli, de
andere filmtheaters bestonden toen
al niet meer. "Rialto-theater nadert
zijn voltooiing", schreef de krant op
9 maart 1935: "Een gebouw waar
over men spreekt is zeker de in aan
bouw zijnde Rialto bioscoop in de
Spoorstraat. Dagelijks, en dat is nu
reeds enige maanden zo, staan de
mensen bij tientallen op het trottoir
tegenover het imposante bouwwerk,
dat daar allengs verrezen is en met
zijn contouren, schoon van lijn en
architectuur, boven de daken van de
omgevende panden uitsteekt". De
opening vond plaats op 13 maart
1935. Den Helder was opnieuw een
moderne bioscoop rijker. Ruim
een jaar later kocht Piet van Twisk
ook dit filmtheater op. Lang heeft
dit gebouw er niet gestaan. In de
Tweede Wereldoorlog kwam er op
5 november 1943 tijdens een zwaar
bombardement een afzwaaier die
bestemd was voor de Rijkswerf in
de Spoorstraat terecht. De zwaar
beschadigde bioscoop moest daarna
worden afgebroken.
Maar de binnenstad kreeg een
nieuw Rialto terug. Ondernemer J.
Weber, toen inmiddels eigenaar van
de Witte en Tivoli, liet een nieuw
filmtheater bouwen. Deze onderne
mer, die ook het Rex Theater en de
Cinema in de Alkmaarse binnen
stad exploiteerde, opende in 1968 de
toen zeer moderne Rialto bioscoop
aan het Helderse Julianaplein. In de
jaren daarna stopte Weber eerst met
Tivoli (1973 gesloopt voor woning
bouw) en vervolgens met de Witte,
die toen Tivoli werd genoemd (1969
gesloten, 1983 sloop gevel, werd
textiel supermarkt Wibra). Vanaf
dat moment konden de Helderse
filmliefhebbers naar slechts één
de vertoning bekijken en tijdens
de voorstellingen bleven er per
bioscoop twee stoelen voor hun
gereserveerd, ondanks dat vooraf
de vertoonde films door de Rijks
filmkeuring en door de Helderse
bioscoopcommissie goedgekeurd
waren. Maar de keuringen waren
streng, ruim 25 procent van de
aangeboden films kwam niet door
de landelijke Rijksfilmkeuring. On
derwerpen als godsdienst, doodslag,
drankmisbruik, pikant en gedurfd,
werden al gauw afgekeurd.
14
