De Nieuweweg richting Den Helder. Simone fietste dagelijks van Julianadorp naar de
middelbare school in Den Helder.
zo op gericht was. We kregen ook
Historische Letterkunde, en tijdens
dat college ontdekte ik hoe leuk ik
geschiedenis vond. Nog tijdens mijn
opleiding kwam ik op het idee om
het boekje dat ik op mijn veertiende
had geschreven, 'Vlucht naar de
vrijheid', te herschrijven."
Na haar opleiding trad ze in dienst
bij Crédit Lyonnais, op het hoofd
kantoor in Amsterdam. Op haar
26e besloot ze te gaan doen wat ze
echt graag wilde: schrijven. Toen
begon ze aan haar eerste historische
jeugdboek 'De amulet', waarmee ze
in 1995 debuteerde bij uitgeverij
Lemniscaat.
Na zich tien jaar in geschiedenis
te hebben verdiept, leek het haar
verfrissend om het over de huidige
tijd te hebben. "Ik had een verhaal
in mijn hoofd, iets licht autobiogra
fisch, waar ik niet goed raad mee
wist. Ook had ik geprobeerd om
het als jeugdboek te schrijven, maar
dat werkte niet. Geen idee waarom
niet, de tijd was nog niet rijp, denk
ik. Het ging over pesten op school,
waar ik ook mee te maken heb ge
had, en om zoiets goed te kunnen
opschrijven heb je een zekere af
stand nodig."
"In die tijd kwam de eerste thriller
van Nicci French uit en die vond
ik erg goed. Terwijl ik het boek las,
kwam ik op het idee om mijn eigen
autobiografische verhaal in een
thrillervorm te gieten. Ik koppelde
die ervaring aan mijn werktijd bij
de Crédit Lyonnais, waar zich in
principe hetzelfde proces afspeelde.
Pesten komt niet alleen op school
voor maar ook op de werkvloer. Als
ik mijn oma mag geloven, gaat het
door tot in het bejaardentehuis."
'De reünie' schreef ze in vier maan
den. Ze stuurde het manuscript aan
tien uitgevers, maar kreeg steeds
afwijzingen. Toen ze er niet meer in
geloofde en dacht 'ik ga maar weer
een jeugdboek schrijven', reageerde
de uitgeverij van Nicci French, An-
thos.
Donkere Duinen
Het idee voor het verhaal ontstond
door een bericht in de krant over
een moord in de Helderse duinen.
Simone knipte het bericht uit omdat
het haar intrigeerde. "Ik heb daar
ook door de duinen gefietst, en ik
heb ook meegemaakt dat plotseling
een blote man op mij afkwam. Als
je dan zo'n bericht in de krant leest,
is er niet veel voor nodig om te den
ken dat ook jij daar gevonden had
kunnen worden." De Donkere Dui
nen was haar favoriete plek. Daar
kwam ze vaak met haar vriendje, bij
de snacktent.
Het verhaal draait om de verdwij
ning van klasgenote Isabel. De
uitnodiging voor een schoolreünie
haalt bij Sabine allerlei herinnerin
gen naar boven. Aan het slot volgt
een verrassende ontknoping. In het
boek is sprake van een pijnlijk pes-
tincident. Ondanks de vele autobio
grafische elementen is dit voorval
niet gebaseerd op eigen belevenis,
zo laat Simone weten.
'De reünie' verscheen in 2004 en
werd direct een succes. "Werkelijk
een ijzersterk debuut en absoluut één
van de beste thrillers die de laatste
jaren op eigen bodem is geschreven",
schreef www.Ezzulia.nl, een van de
bekendste websites die informatie
biedt over boeken en auteurs in
Nederland en België. "De schrijf
stijl van Simone van der Vlugt is
zeer prettig en het verhaal dat zij
vertelt is uitermate boeiend. Leg de
Gouden Strop maar vast klaar, want
deze schrijfster komt hem over een
paar maanden ophalen." Ondanks
de juichende ontvangst, is die prijs
haar tot op heden nog niet ten deel
gevallen.
Simone van der Vlugt is getrouwd,
heeft twee kinderen en woont in
Alkmaar. Haar man Wim is foto
graaf. Dit jaar is van hen samen het
reisboek Fado e Festa over Portugal
verschenen. Op Facebook kondigde
ze aan bezig te zijn met een reisboek
over Vlaanderen. Daarin komt ook
een verhaal over de Guldensporen
slag. Aan fantasie heeft Simone geen
gebrek. Terwijl ze met het ene boek
bezig is, komt het volgende verhaal
al aanstormen. Deze zomer ver
scheen haar negende thriller: 'Mor
gen ben ik weer thuis', het tweede
deel van een serie over Lois, een
jonge rechercheur Moordzaken.
Onderstaand een fragment uit 'De
reünie', dat evenals de anders thril
lers van Simone van der Vlugt is
verschenen bij Uitgeverij Anthos.
81