Joop Leibbrand
Jack Ambriola
Joop Leibbrand (Den Helder 1943)
volgde na het Gemeentelijk Lyceum
de opleiding voor onderwijzer aan
de Helderse Kweekschool en was na
zijn militaire dienstijd enkele jaren
onderwijzer aan de Thorbecke-
school. Van 1969 tot 2004 was hij als
leraar Nederlands werkzaam aan de
o.s.g. Nieuwediep.
Hij publiceerde de volgende dicht
bundels:
'Het inflatoire ik' (met jeugdvriend
Wop Rienks) in eigen beheer, Den
Helder, 1967.
'Mogen we even@FREKENEN?'
(een bundel "light verse", met enkele
internetdichters), Assen 2001.
'Vroeger of later', Noordwijk 2003
en 'Waterpas', Alkmaar 2010.
Onder het pseudoniem Frieda Snel
verschenen: 'Wacht maar', Noord-
wijk 2001 en recent: 'Kruisgang',
Den Helder, 2013.
Hij is als poëzierecensent verbon
den aan het literaire e-magazine
'Meander' en is daarnaast enig re
dacteur van 'Meander Klassiekers',
een serie poëzie-analyses.
Joop Leibbrand volgde in 2007 Mar
tin van Kralingen op als stadsdichter
van Den Helder en bleef dat tot fe
bruari 2011. Zijn opvolger werd Jack
W. Beneker die ook in dit thema
nummer is vertegenwoordigd.
We kozen van Leibbrand twee ge
dichten:
Carillon Helden der Zeeplein en
Hoor ik in Den Helder
Carillon Helden der Zeeplein
Wilt heden nu treden- in de zeewind
klinkt Valerius ijl, botsen de boventonen.
Ken je de melodie, luister je mee: Merck
toch hoe sterck nu int werck sich al steld-
de beiaard speelt en spant de kroon.
Baksteen volhardt boven het maaiveld uit,
monument dat de Atlantikwall trotseerde.
Anker en keien werden later bijgeplaatst.
Ooit stond hier Wilhelmina in het wit
tegenover wie zich sindsdien aan beide
smalle kanten onverzettelijk houden:
knoestige kerels, het stuurrad vast in handen,
hun koppen louter kaak en loerend oog.
De gemaal weet van de prins geen kwaad
en ziet op afstand toe hoe bijna speels
een scheepje op de golven ploegt;
gelukkig weten zeven redders weg ermee.
Op de zijde die hem wordt ontzegd draagt
op een onaards tableau een naakte held
een naakte drenkeling in volle overgave-
als hun beschermheer bleek hij een succes
De laatste klanken zijn aan het verwaaien.
Wie kent nog Wat voor vijand durft ons naken?
Pas als het stil is weet het je te raken.
....Ooit stond hier
Wilhelmina in het wit
....knoestige kerels, het
stuurrad vast in handen,
68
