De slachterij van M. Evelein aan de Kruisweg diende tijdens de Eerste Wereldoorlog als militaire slachterij. op een slimme manier onderuit te komen, maar ook 'St. Christopho- rus' moest het onderspit delven. Dat betekende het einde voor Alink als vlootaalmoezenier. De bisschop benoemde hem tot pastoor van de Chassékerk in Amsterdam. Zijn afscheid van Den Helder deed hem pijn, want 'majoor Alink' hield van de Jantjes. In zijn afscheidstoe spraak maakte hij nog grapjes over zijn benoeming. „Ik weet precies hoe er op de vloot wel eens gespro ken werd: 'Hé, zeg, wordt die Alink nou nog wel 's pastoor? Wel nee kerel, hoe kom je d'r bij, als aalmoe zenier is ie juist op de plaats, waar ie niks bederven kan.' En nu ben ik het toch geworden", lachte hij. Hoewel hij in Amsterdam de Jantjes miste, raakte Alink snel vertrouwd met zijn nieuwe werk. Tot zijn pa rochianen behoorde Kees Fens, die later bekend zou worden als litera tuurwetenschapper en criticus. Fens woonde in de Chasséstraat tegen over de kerk. In zijn jeugd assisteer de hij als misdienaar tijdens kerk diensten. In 'Stratenboek' schreef hij over Alink: 'De hoofdbewoner van de straat was de pastoor, zeker tot 1947. Toen stierf de meest populaire pastoor, een stijlvolle man met ge voel voor vertoon. Binnen zijn kerk schiep hij het kunstwerk van een bijna volmaakte liturgie, een totaal andere wereld, met vergezichten die de straat niet gaf: tot in de hemel.' Onderstaand enkele fragmenten uit 'Mobilis atie -herinneringen'. Alink schreef ook boekjes over zijn reizen met Hr.Ms. 'Tromp', Hr.Ms. 'Heems- kerck' en Hr.Ms. 'Zeeland'. 'Een akelig gehoor, dat zwaar marcheeren der manschappen' Vrijdag 31 Juli 1914, om 11 uur 's avonds: 'Er hangt onrust over onze stad..voor alle open deuren staan vrouwen en kinderen te praten. sommigen weenen..allen zenuw achtig. .niemand schijnt het bin nen uit te kunnen houden..ieder zoekt gezelschap..de harten heb ben harten noodig om de gevoelens van vrees en onzekerheid te uiten. Helder schijnt den slaap niet aan te durven dezen nacht.' Zaterdag 1 Augustus. De groote mobilisatiedag. 'De Zaterdagsche preekstudie grijpt me altijd zoo danig in het humeur, dat het me bepaald een kleine zelfoverwin ning kost, een vriendelijk gezicht te trekken tegen den vermetele die het waagt ook maar even inbreuk te maken op mijn gewone Zater dagsche dagorde. Vandaag wordt er strijd geleverd tusschen mijn studi eijver en mijn nieuwsgierigheid. De studie lijdt een schandelijke neder laag, wat ik kan niet bij het venster vandaan blijven. Mijn kamer in de pastorie ziet uit, op Roomsche brug, Kerkgracht en Kanaalweg met Postkantoor, en alles wat er aan soldaat door treinen om de tien minuten wordt uitgespuwd stroomt over Kerkgracht en Kanaal- weg naar de forten. Dat gaat zoo door, geheel den dag. Je moet wel kijken. Uniformen, die je hier nooit ziet, zijn heden te zien: Officieren van allerlei wapens, als Grenadiers en Jagers, Cavalaristen en zelfs ma- rechausse's. De mannen loopen er zielig bij, loom van de afmattende warmte, gebukt onder zware pakken en ransels, zwaarmoedig om wat ze verlieten en om wat ze te wachten staat. Daar gaan mannen met baar den. .kostwinners..hier en daar tipt een zakdoek aan het vochtig oog, ook onder de kijklustigen langs den weg... .De gekste combinaties van bur ger- en militaire uniformen, de laat ste ook van verschillende wapenen aan een en denzelfden soldaat uniformbroeken en jassen, met touwen bij elkaar gebonden om het bolvormig geworden buikje, het is alles een reuze film van interessan- tigheid, die voorbij trekt, ten koste van mijn preekstudie, die me van daag te 'Alle-Zaterdagsch' voorkomt. Heel wat petten en hoeden gaan af bij het passeeren der kerk. Ja, de kerk..waar moeten die duizenden morgen naar de kerk? Een puzzle! Niet voor mij.is mijn zaak niet! Het zal wel een drukke biechtavond worden vanavond! Toch komt er geen een, om de eenvoudige reden, 35

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2013 | | pagina 35