en Kind,
Heden ontving ik het
treurige bericht van het
overlijden van onzen innig
geliefden Man en Vader,
HARRY VUKKINK,
in leven Sergt.-Machinist
Kon. Ned. Marine,
in den ouderdom van bgna
34 jaren.
Hij ruste in vrede.
Den'Helder, 25 Nov. '40.
Uit aller naam:
J. VUKKINK—v. DIJK
Overlijdensadvertentie in de Heldersche
Courant van 27 november 1940.
oudste broer werkte enige tijd op de
werf, maar werd tewerkgesteld in
Duitsland.
,,Ik heb Lo niet zo goed gekend.
Hij was zeven jaar ouder dan ik.
Als kind had je je eigen leven, je
vriendinnetjes, enz. Mijn mooiste
herinnering aan hem is dat hij zo
verschrikkelijk precies was. Hij
onderhield zijn uniform met de
grootste zorg. De koperen knoop
jes moesten glanzen. Het ankertje
moest kaarsrecht zitten. Toen mijn
moeder op de hoogte was gebracht
van de vermissing van Lo, kreeg ze
het verzoek zijn kastje bij de On
derzeedienst leeg te halen. Daar
complimenteerden ze mijn moeder,
omdat Lo altijd zo correct en precies
was geweest.
,,Na de oorlog hebben we een mooie
oorkonde ontvangen, ter herinne
ring aan zijn moed en trouw. Die
oorkonde heb ik nu. Mijn moeder
is in 1988 gestorven. Ze heeft erg
onder de dood van haar zoon gele
den. Ik ben in 1952 getrouwd. Wij
hebben onze zoon naar mijn om
gekomen broer vernoemd. Hij heet
Louis, maar we noemen hem Lo.
De geschiedenis van zijn oom bij
de marine boeit hem zeer. Hij heeft
Defensie aangeschreven, omdat hij
het naadje van de kous wil weten.
,,Ik ben één keer in een onderzee-
boot geweest. Dat was de Tonijn
bij het Marinemuseum. Verschrik
kelijk vond ik het. Zo benauwd en
krap. En dan de bedenken dat de
O13 heel wat ouder en nog minder
comfortabel was."
Willem Albertus Wahlers was de
zoon van een opperschipper, die
jarenlang de marine had gediend en
in 1911 was onderscheiden omdat
hij met gevaar voor eigen leven een
drenkeling uit het water van de Bin
nenhaven had gered. In 1934 mocht
Wim, korporaal torpedomaker, mee
met de historische reis van Hr.Ms.
K XVIII naar het toenmalige Neder-
lands-Indië. Voor het eerst maakte
een onderzeeboot een reis rond de
wereld. Nederland presenteerde
zich als varende natie in vijf wereld
delen. De K XVIII had een speciale
gast aan boord: prof. dr. F.A. Vening
Meinesz, die onderweg zwaarte
krachtmetingen deed. De wereldreis
bracht onder de bevolking een golf
van enthousiasme te weeg, vergelijk
baar met die tijdens de historische
vliegtocht van de Uiver. Een film
verslag van de reis met de K XVIII
trok volle bioscoopzalen.
Piet Lutter, gefotografeerd op het dek van
de O13. (Fotocollectie Kevin Lutter).
Zijn zoon Wim (71): ,,Ik heb mijn
vader nooit gekend, maar op basis
van wat ik over hem heb gehoord,
zeg ik: Hij was met hart en ziel een
marineman. Hij stond vooraan om
mee te gaan. De trip met de K XVIII
was een zegetocht over de wereld.
Overal werden ze officieel ontvan
gen door de autoriteiten. Overal was
het feest. Daar schreef mijn vader
ellenlange brieven over aan zijn
moeder."
Die brieven zijn niet bewaard ge
bleven. In een van de boeken die
over de wereldreis van de KVIII
verscheen (Alles wel. Geen Bijzon
ders!!'), staat wel een persoonlijk
verslag van hem. Daarin schrijft
hij: 'Hoewel geen man van de pen
zijnde, wensch ik U een kort woord
te zenden over de indrukken van
mijn eerste reis. Toen wij 14 No
vember 1934 de reis begonnen,
met het vooruitzicht 8 maanden te
leven in een boot met 35 man in een
kleine ruimte, dacht ik: het wordt
een zware reis. Maar het is een hoop
meegevallen. Het was mijn eerste
groote zeereis.
..Een nadeel voor ons was de taal.
Het was moeilijk voor ons, om b.v.
een Portugees iets aan zijn verstand
te brengen, maar zoo gauw liet je
geld zien, dan verstond hij alles.
'..De mooiste momenten op zee
waren: 't Sint Nicolaasfeest, Kerst
mis en het Neptunusfeest. Vooral
het laatste, waar ik zelf toch een der
slachtoffers was.
Wat de weersomstandigheden
aangaat, hebben we het toch nog toe
goed getroffen.
Het schip is een pracht van een
zeeschip, wat verschillende malen
gebleken is en we mogen met trots
neerzien op dit Hollandsche pro
duct.
'.In de havens, waar we bezoek
hebben gehad, uitten de bezoekers
zich steeds over de helderheid van
de boot, welke zij blijkbaar niet ver
wacht hadden.'
40
