De Beate
Zomaar een loodsreis
Maarten Noot
Als voorzitter van de Helderse
Historische Vereniging komt er
nogal eens historisch materiaal
onder mijn ogen. Zoals u wellicht
weet hebben we een jaar of acht
geleden een groot aantal foto's
gekregen uit de nalatenschap van
Piet Dijkstra. Piet had in de loop
der jaren alles wat los en vast zat in
Den Helder gefotografeerd, zo ook
veel schepen. Zijn plakboeken met
de schepen vertegenwoordigen bij
na mijn gehele loopbaan als loods.
Zo was daar ook een foto van de
Beate.
Het was begin juli, tijdens Sail 97
dat ik met de loodsboot naar zee
moest om de Beate op te halen ter
hoogte van de Verkenner Schulpen-
gat. De Beate was een voormalige
Noorse veerpont van 29 meter lang,
8 meter breed en ze had een diep
gang van 2,70 meter; zo'n scheepje
waar je aan de ene kant erop rijdt
en aan de andere kant er weer af,
met een brug over het dek heen. Het
schip had nogal wat wind gehad op
zee, waardoor de boegdeuren waren
verbogen en die moesten gerepa
reerd worden.
Het was een leuk scheepje, maar
niet echt geschikt voor zee. Men
was onderweg van Noorwegen naar
Tunesië om het schip daar te ver
bouwen tot partyschip. Veel gang
zat er trouwens niet in, maximaal 8
knopen. Maar ach wat gaf dat, het
was mooi weer. We voeren zonder
enige problemen naar de haven en
vandaar met langzame vaart naar de
Moormanbrug. We moesten achter
in de haven afmeren op steiger 53,
bij de Coöperatie. De kapitein wilde
De "Beate" op de rede van Texel 4 juli 1997.
(Foto: Piet Dijkstra.)
graag met bakboordzijde langszij
wegens de zeer sterke werking van
de schroef. Daartoe moest het schip
rondgezwaaid worden, iets wat
met een lengte van 29 meter daar
ter plekke geen problemen moest
geven. De kapitein manoeuvreerde
zelf en ik ging beurtelings op het
achterschip en op de brug staan,
om de afstanden tot de kade in de
gaten te houden. Na weer een keer
achteruitslaan, werd weer vooruit
gegeven en op dat moment stond
ik net weer op de brug. Ik hoorde
TING en dat bleek het geluid te zijn
van het breken van de kabel tussen
de motorbediening op de brug en
de motor zelf. Nu stond de motor
op vol vooruit en we waren niet ver
van de kade. Daar het schip een
veerpont was had het een enorme
dikke stalen stootrand voorop. Deze
boorde zich dan ook met een nood-
vaart in de stalen damwand van de
kade, met als gevolg een enorme
deuk in die wand en een gebro
ken houten gording. Op dat zelfde
moment kreeg ik de gehele inhoud
van de vlaggenkast in mijn nek. De
vlaggen wilden duidelijk nog verder,
maar het schip kon dat niet meer.
Ik moest er wel om lachen. Weet u
trouwens hoeveel tijd je kwijt bent
om de juiste seinvlag weer in het
juist vakje te stoppen?
De kapitein had echter minder re
den tot lachen. De schade aan de
kade bleek al snel 30.000 gulden te
zijn. Bovendien ging door de schok
van de aanvaring de pomp werken
die normaal de dagtank voor de
dieselolie volpompte. Die tank was
echter al vol, zodat de olie op het
dek terecht kwam en zo overboord
liep, natuurlijk net toen de politie te
water met hun schip een kijkje bij
ons kwamen nemen. Dat kostte nog
eens een extra prent.
Het schip is enige tijd later, na repa
ratie, weer vertrokken, maar ik heb
geen idee wat ervan geworden is.
13
