getuige waren van het ongeluk, droegen
hun steentje bij. Den bekende aarde
werkkunstenaar Brouwer werd de ver
vaardiging van een monument opgedra
gen dat op waardige wijze de gevoelens
der Leidsche burgerij zou vertolken.
Het was dit monument dat Maandag
middag 28 Oktober namens de Leid
sche burgerij aan de familie Rijkers
werd overgedragen."
Naast de familieleden waren enkele
heren uit Leiden aanwezig en namens
de gemeente Den Helder burgemees
ter Houwing, gemeentesecretaris Van
Poelje en wethouder De Ven.
De heer Draaijer, die namens het ge
noemde comité sprak gaf aan dat de daad
van Cornelis grote gevolgen heeft gehad,
want na het ongeval is in Leiden een red
dingsbrigade opgericht. Maar dat was nog
niet alles. Het bestuur van het Carnegie-
Heldenfonds nam Cornelis in zijn regis
ters op. Vervolgens droeg de spreker het
monument over aan de familie.
Er waren meer sprekers, afkomstig uit
Leiden, waaronder de directeur van de
Indische Post, Telegraaf en Telefoon-
school. Allen prezen Cornelis' sympa
thieke persoonlijkheid, zijn ijver en
plichtsbetrachting.
Vader Rijkers dankte diep ontroerd allen
voor de hulde aan zijn zoon bewezen.
De jeugdjaren van Cornelis
Voordat Cornelis naar Leiden vertrok,
bezocht hij van 1908 tot 1913 de Rijks
HBS aan de Kanaalweg in Den Helder.
In de drie gedenkboeken die ter ge
legenheid van het 40-, het 50- en het
60-jarig bestaan van de RHBS werden
samengesteld vinden we Cornelis in de
naamlijst der leerlingen ook terug. Tot
drie keer toe wordt achter zijn naam
wat koud vermeld: overleden.
Een klasgenoot van hem was onder
anderen de bekende Helderse dichter/
schrijver Christiaan Terpstra, pseudo
niem voor Jan Chr. Kruisinga die zijn
carrière als notaris afsloot.
In diezelfde jaren bezocht ook Annie
Romein Verschoor de Rijks HBS.
In het gedenkboek uit 1938 schrijft zij, terugdenkend aan de school
"Ja, ik heb veel meegekregen uit het kleine stadje achter de dijk, zelfs..van
de HBS op het Molenplein. Want er was een tekenleraar, die ons misschien
geen tekenen leerde, maar wel onze ogen te gebruiken. Er was een plantkun-
deleraar die ons wist bij te brengen dat de natuur meer rijkdommen bezit dan
de scheefgewaaide iepen en populieren die de schamele tooi van de Helderse
straten vormden. Een enkele talenleraar die onze rumoerigheid tot zwijgen
wist te brengen tegenover de schoonheid."
Het is op z'n minst merkwaardig dat
in geen van de gedenkboeken noch
door klasgenoot Terpstra, noch door
schoolgenoot Verschoor, of door
welke andere HBS -er dan ook, die
Cornelis gekend moet hebben, iets
geschreven wordt over zijn trieste
voortijdige dood.
En dat voor iemand die opgenomen
in het register van het Carnegie Hel
denfonds. Daar sta je voorwaar niet
zomaar in.
Tot slot nog dit: Op de plek van het
monument ligt in het midden nog
een (platte) grafsteen. De letters erop
zijn vrijwel onleesbaar. Met moeite
heb ik er nog een naam Rijkers op
ontdekt. Dat zou vader Adrianus
kunnen zijn, omdat er bij staat i/1 (in
leven loodsschipper lste klasse. En
dat was de vader van Cornelis, zoals
blijkt uit zijn overlijdensadvertentie
van 5 maart 1936.
Grondige (en deskundige) restauratie
kan hier opheldering verschaffen.
Overigens vind ik -met alle respect
voor de nabestaanden- dat deze platte
grauwe steen afbreuk doet aan het mo
nument van Rijkers, ja het zelfs ontsiert.
(Jack Ambriola is secretaris van de
Werkgroep Historische Grafmonu
menten. De werkgroep ijvert, in goede
samenwerking met de gemeente Den
Helder voor behoud en verantwoord on
derhoud van de historische grafmonu
menten op de Algemene Begraafplaats.)
Met dank aan Maarten Noot voor zijn
waardevolle informatie.
90
