Cornells Rijkers, een vergeten mensenredder? Jack Ambriola In het bekende fotoboekje "Kent u ze nog.de Jutters" met tek sten van C. J. (Cees) Schellinger (Zaltbommel Europese Biblio theek 1973) staat als nummer 14 afgebeeld een foto die gemaakt is tijdens de begrafenis van Dorus Rijkers op 21 april 1928. De bekende Joodse schrijver/journalist Levi Grunwald voert het woord, om ringd door zeer veel belangstellenden. Uiteraard familieleden en vrienden en vooral veel (oud)redders. In het midden, met zwart strikje, de toenmalige beheerder van de begraaf plaats Jan Nebbeling. In de rechterbenedenhoek van de foto is goed zichtbaar een deel van een mo numentale grafzerk, naast het pas aan gelegde graf van Dorus Rijkers. Het is de moeite waard dit grafmonu ment wat nader te beschouwen. Het in rode steen uitgevoerde monument vertoont duidelijk de invloed van de Amsterdamse School. Wat de vormgeving betreft, zou men een dergelijk monument eerder ver wachten in het bomenrijke Springer plantsoen, enigszins vergelijkbaar met het graf van de bekende huisarts dokter Egbert Loesberg. Er is aan het monument dat in 1918 werd aangelegd ter nagedachtenis van Cornelis Rijkers, zoon van Adrianus Rijkers (1883-1936) en Minke Jacoba de Vries (1870- 1946) en een neef (oomzegger) van Dorus Rijkers, een trieste geschiedenis verbonden. Laten we eerst de tekst lezen die op de steen is aangebracht: Het gezin Rijkers, waarop zijn afgebeeld: zittend links vader Adrianus, diens tweede vrouw Minke de Vries met haar linkerhand op de stoelleuning, en een aantal kinderen, een kleinkind en twee schoonzoons. De foto is in september/oktober 1911 gemaakt. Hoogst waarschijnlijk ter gelegenheid van het vertrek, op 6 oktober 1911, naar Nederlands Oost Indië van dochter Elisabeth en schoonzoon Alphonsus Dominicus Baert, onderwijzer. Beiden in het midden tussen haar ouders Adrianus en Minke. De jongen helemaal links is Cornelis, toen 16 jaar oud. Cornelis Rijkers Geb. te Helder 7 aug. 1896 Gest. te Leiden 23 dec. 1917 Ter dankbare herinnering aan moedige reddingspoging Geschonken door de stad Leiden. Bij het lezen van de naam Rijkers, die hier in verband wordt gebracht met een moe dige reddingspoging, rijst snel het ver moeden dat we hier te maken hebben met een (mogelijk vergeten) Helderse zeered der. Welnu, ofschoon Cornelis Rijkers een neef (oomzegger) van Dorus Rijkers was, heeft de genoemde reddingspoging niets met een redding op zee te maken. De jonge Cornelis had echter wel dege lijk reddersbloed in de aderen. Op zondag 23 december 1917, vlak voor Kerstmis, trachtte hij een tienja rig jongetje dat in een van de Leidse grachten door het ijs was gezakt van de verdrinkingsdood te redden. Die moedige poging is jammerlijk mis- 87

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2012 | | pagina 5