Jan T. Bremer
gen op huize Nijenburg te Heiloo.
De oude dame was bijzonder gelukkig
met de uitgave en liet dat ook duide
lijk merken.
Vooral voor Frank was het een emo
tioneel geladen bezoek. Hier liep
hij door de eertijds door Pieter van
Foreest bewoonde kamers, waar nau
welijks iets veranderd was. Het was
werkelijk of de oude dijkgraaf om een
hoekje meekeek.
Dames en Heren, door het bestuur van
de Vrienden van de Hondsbossche is
mij als voorzitter gevraagd iets te zeg
gen bij dit afscheid van bestuurslid
Frank van Loo.
Dat heb ik gedaan.
Maar, ik wil graag toch ook nog even
iets zeggen namens de Helderse His
torische Vereniging, waarvan Franks
"Wanneer de Noordzee koppig breekt
aan hoge duinen,
En witte vlokken schuim uiteenslaan
op de kruinen,
Wanneer de norse vloed beukt aan
het zwart basalt
En over dijk en duin de grijze nevel valt
Wanneer bij eb het strand woest is als
een woestijn,
En natte westenwinden gieren van
venijn, Dan vecht mijn land, mijn
vlakke land"...
Voor jou Ank, begint nu het gevecht
tegen de eenzaamheid. Sterkte wen
sen heeft niet zoveel zin, maar dat
hoeft ook niet:
je bent een sterke vrouw.
Maar, ik hoop wel, dat warmte en
aandacht van familie en vrienden je
deel zal zijn.
Want uit bittere ervaring weet ik: al
leen zijn valt niet mee.
Weet, dat ik goede herinneringen
bewaar aan de vele gesprekken die ik
met Frank had, gesprekken die ook ik
voorgoed moet missen.
vader, Louis van Loo, destijds één van
de oprichters was.
Behalve heel veel artikelen in het blad
van de Zijper Historische Vereniging,
schreef Frank eveneens voor het blad
van de Helderse Historische Vereniging.
En behalve boeken over de Zijpe,
schreef hij ook een prachtig boek over
Den Helder in de 19e eeuw, getiteld:
'Kustdorpje wordt havenstad' (2002) In
de inleiding schreef Frank onder meer:
"Hoewel ik sinds 1964 uit Den Helder
weg ben, heb ik daar wel mijn wortels.
Van vaders kant wel te verstaan. De
Van Loos kwamen omstreeks 1866
vanuit Vlissingen naar het Marsdiep,
toen de marinewerf aan de Schelde
opgeheven werd. Het personeel ver
huisde naar Den Helder"
Via zijn historische publicaties is
Frank dus ook de geboorteplaats van
zijn vaderen trouw gebleven. De eeu
wige strijd van de bewoners van deze
kustgebieden tegen het water fasci
neerde ook hem.
Misschien mag ik daarom eindigen
met een gedeelte uit het befaamde
lied van de Vlaming Jacques Brei, in
de vertaling van Ernst van Altena:
172
