mi.
De reddingboot
met bemanning
onder schipper
Jan Bijl. Hij was
de opvolger van
Dorus Rijkers.
doortrekken" schreef de journalist
van de krant: "En wij zijn gaan zitten
in het kleine achterkamertje, waar
nu een grote stilte gevallen is. Aan de
wand hangen portretten, ouderwetse
en van recentere datum. Op verschei
dene staat Jan Bijl, de Zeeridder. Met
zijn vriendelijke ogen en zijn ruig
baardje. We zitten in het kamertje
waar alles nog van opa Bijl spreekt,
waar we een blik kunnen werpen op
het binnenplaatsje, met een klein stuk
grijze hemel, daar zweven een paar
meeuwen voorbij. En we horen het
verhaal dat de dochter en haar man
vertellen. Een verhaal vol droefheid
en vol liefde. Hoe Jan Bijl zich sedert
jaren teruggetrokken had uit het le
ven dat hij meer dan een halve eeuw
had geleid. Hoe hij jaren achtereen
de schipper van de reddingsboot en
de rechterhand van Dorus Rijkers
was. Als 12 jarige jongen kreeg de
zee hem al te pakken. Dan komen de
verhalen over de reddingen. Vele, heel
vele en steeds maar weer vernemen
wij bijzonderheden. Dorus Rijkers
en Jan Bijl, dat waren kerels, als ze er
op uittrokken, dwars door de hel van
schuim en storm en water. En als ze
dan thuiskwamen, bek af, maar met
de victorie in hun brandende ogen.
Dat waren de tijden met de vlet, met
10 man en 20 riemen. En we horen
hoe opa Bijl behalve redder ook vis
serman was. Jan Bijl, koen zeeridder,
de man wiens roem wijdt en zijd
over Nederland verspreid is, die niet
minder dan 262 schipbreukelingen
uit de golven haalde. Jan Bijl is dood,
de mare ging door Den Helder door
de bochtige straatjes van het vissers
kwartier, daar waar opa Bijl bij zijn
dochter leefde. In de straatjes van
het kwartier waar hij woonde hokt
men samen en vertelt men elkaar het
droeve feit".
Jan Bijl werd op 6 februari 1937 te
Huisduinen begraven. De Helderse
Courant schreef over de begrafenis:
"Om half twaalf was zaterdagmorgen
de teraardebestelling van Jan Bijl, een
der dapperste Blauwe Zeeridders,
doch reeds geruime tijd voor dit tijd
stip dromden om en bij de Visstraat
de belangstellenden samen. Strakke
gezichten waar men keek. Achter de
gordijnen van de kleine huisjes, in de
dakkapelletjes, bij de steegjes, overal
vrouwen en mannen die de uitvaart
wilde gade slaan. Buiten in de straat
is het nu zeer druk. Honderden staan
voor het sterfhuis, Visstraat 36. Bij
twaalven zette de stoet zich in bewe
ging, voorop het vaandel, dat oude
embleem, waarachter de laatste jaren
reeds zo vele ridders naar Huisdui
nen vervoerd zijn. Zelden zag men
verenigd zoveel geridderde, zoveel
goudgedecoreerde als op die morgen.
En overal langs de wegen en stra
ten waarlangs de droeve stoet trekt,
dromt men samen. Bij de brug van
de Bassingracht naar de Zuidstraat
staan zij, die men er altijd kan vinden.
Vissers, met blauwe truien en blauwe
jassen. Somber staan ze te kijken.
Ontbloten de hoofden als Jan Bijl
voorbij komt en gedenken de held
van Nieuwediep".
De RK Aloysiusschool aan de
Stakman Bossestraat
In Den Helder werd vanaf 2 juni 1924
voor het eerst rooms-katholiek lager-
onderwijs aan jongens gegeven op
de St. Jozefschool aan de Polderweg.
Er waren in die periode ook plan
nen voor de bouw van een katholieke
jongensschool voor leerlingen uit de
Visbuurt en Vogelbuurt. Maar wegens
de crisisjaren en de oorlog duurde
het tot 1947 voordat het bestuur van
de Stichting R.K. Onderwijs het plan
bij de gemeente kon indienen. Bij de
aanvraag was een intentieverklaring
gevoegd van de ouders van tachtig
leerlingen uit de beide wijken die de
nieuwe school zouden gaan bezoeken.
Een groot aantal van deze jongens
bezocht toen nog de overvolle Jozef
school aan de Polderweg. De bouw
van een jongensschool in de Olvoo
parochie was dus dringend gewenst.
65
-AV
-W~
WlrJI it k
rÜODIKG
