andere aan de Herengracht,
Singel, Prinsengracht en aan
het Leidseplein. Theodoras
Asseler was een neef (oom
zegger) van een van de meest
invloedrijke personen van de
kerkelijke bouwkunst rond het
midden van de 19e eeuw, de
bouwmeester Theo Molken-
boer (1796-1863). Evenals an
dere architecten en aannemers
gebruikte hij in zijn periode
gotische vormen en motieven
waarin de middeleeuwers hun
bouwwerken construeerden.
Constructie en bouwtechniek
waren van de Waterstaatstra
ditie en als zodanig vrij licht
maar solide. Theodoras Asseler
begon bij zijn oom Theo Mol-
kenboer, aanvankelijk als diens
opzichter.
Den Helder, 14 januari 1973. Voorafgegaan door de pastores H.B.J. Schrama en
J.H. Willems begeeft Monseigneur Th. H. Zwartkruis zich vanuit de pastorie naar
de kerk van Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen ter installatie van pastor J.H.
Willems tot pastoor van deze parochie en tot deken van het dekenaat Den Helder.
Uit kostenbesparing werd de kerk ge
bouwd zonder toren. Maar tijdens het
dertigjarig priesterfeest van pastoor
Brinkman van de Petrus en Paulus-
kerk werd er geld geschonken voor de
bouw van een kerktoren. De Helderse
aannemer Th. Moorman bouwde de
toren die op 25 april 1884 door het
luiden van de klok in gebruik werd
genomen. In het jaar 1918 bouwde
de plaatselijke aannemers de Gebr.
Steeman een nieuwe pastorie aan de
Jan in 't Veltstraat. Een groot verlies
was de roof van de luidklok uit de
kerktoren door de Duitsers in 1943.
In de Tweede Wereldoorlog werden
door de bezetters in West-Europa in
totaal 108.499 klokken geroofd om
omgesmolten te worden tot oorlogs
wapens. Na de oorlog kreeg de kerk
een scheepsbel van de Rijkswerf in
bruikleen. Totdat er op dinsdag 17
januari 1950 weer hoog aan de toren-
balken een eigen kerkklok hing die de
avond daarvoor plechtig gewijd was
met het opschrift, "Maria Te nostra
primum vox sonet A.D.1949". (Maria
voor u klinkt onze stem vooral). Na
de oorlogsjaren ontstond een korte
bloei in het katholieke bolwerk van
de Visbuurt door nieuwbouw in de
Vogelwijk. Daarna liep het aantal
kerkgangers van 1.668 leden in 1953
terug naar 1.238 in het jaar 1966. Dit
had een aantal oorzaken. Zoals de
afname van de bevolkingsgroei, de
toenemende ontkerkelijking en de
opening in De Schooten van de Vre-
deskerk (1971), waarbij de Olvoo kerk
een groot deel van haar leden verloor.
Want de parochianen uit Julianadorp,
die van oudsher de Olvoo kerk be
zochten, gingen nu naar de kerk in
De Schooten.
Wie kon vermoeden dat het eeuwfeest
wegens het 100-jarig bestaan van de
kerk in 1976 het laatste grote feest zou
zijn. Het werd gevierd met een feest
avond in een overvolle kerk. de rooms-
katholieke harmoniekapel Winnubst
maakte een rondgang door de Vis
buurt en de buitengevel werd besche
nen door 'floodlight'. Binnen vertelde
pastor Willems dat het voortbestaan
van de Olvoo enige jaren daarvóór
aan een zijden draadje had gehangen,
omdat de sanering (afbraak) van de
Visbuurt ter sprake was gekomen. Wil
lems was gelukkig dat het gebouw en
de Visbuurt er nog stonden. Maar hij
kon niet weten dat binnen nog geen
veertien jaar alles alsnog zou veran
deren. Want op 24 juni 1990 werd de
laatste dienst gehouden met het thema
"Doortocht", over het verder gaan
naar een van de andere kerken. De
laatste dienst met daarin nog eenmaal
het koor, het evangelie, de preek en
de aankondiging van de collecte, het
tafelgebed, de zegen en het slotlied om
tenslotte de kerkelijke ornamenten de
kerk uit te dragen. Het was afgelopen,
de inventaris werd verdeeld onder de
andere kerken. De Vredeskerk kreeg
de bronzen luidklok, want de kerk
in de Schooten had er nog geen. Een
nieuwe plek in De Schooten werd ge
vonden op de oosthoek van de kerk in
de daarvoor speciaal gebouwde hoge,
houten klokkenstoel. Op zaterdag
19 november 1994 werd de luidklok
feestelijk in gebruik genomen. De
vreugde van de Vredeskerk stond in
61
