mam i
jes en de bewoners zijn eenvoudig en
vroom. 'Natuurlijk is en blijft er altijd
kaf onder het koren. Ook hier, en je
treft Urkers aan die in de samenleving
in een slecht blaadje staan. Doch wie
zag ooit een Urker als een zwabber
beschonken laveren en wie heeft
hem wel eens baldadig en uitgelaten
gezien. En wie hoorde ooit dat hij
wel eens met de politie in aanraking
kwam?' Nou, eerlijk gezegd ik wel.
Maar niet alleen in de Visbuurt hoor.
In Ouwe Helder gebeurde ook nog
wel eens wat en aan de vooroorlogse
Buitenhaven was zeker op het punt
van overmatig drankgebruik door be
paalde lieden ook wel eens wat aan de
hand. Nee, hoe groot de vooroorlogse
armoede ook was, gastvrij waren de
meeste Visbuurtbewoners wel dege
lijk. Ze waren gemoedelijk, verdraag
zaam en hulpvaardig. En, voor zover
Urker, zeker ook vroom. Om niet te
zeggen: soms onuitstaanbaar vroom.
Onuitstaanbaar, omdat het nogal eens
voorkwam dat er weinig overeen
stemming was tussen leven en leer.
Vooroorlogse armoede in de Vis
buurt
Grote gezinnen in kleine huisjes.
Armoe troef. In sommige gezinnen
was de armoe zo groot dat families en
buren moesten bijspringen. Zeker in
deze buurt was familie- en burenhulp
een eerste gemeenschapstaak. 'Je kunt
je evennaaste toch niet zo laten cre
peren. Morgen kan ik wel eens aan de
beurt zijn.' In feite dus een heel sim
pele vorm van Verzekering'.
Huisuitzetting wegens huurschuld
kwam zelden voor. Daar had waar
schijnlijk de angst van huisbazen,
veelal zogenaamde 'huisjesmelkers'
elders in de stad, voor de wraak van
de buurtbewoners ook mee te maken.
Want de Visbuurt vormde een geslo
ten front.
'Als mensen overduidelijk niet kon
den betalen werd gewacht op betere
tijden. Ook bakkers, melkboeren,
groenteleveranciers, kruideniers
en brandstoffenhandelaren 'poften'
om gezinnen op de been te kunnen
houden die zonder hulp te gronde
zouden gaan.' Aldus de journalist van
de Helderse krant Guus van Heusden.
'Weduwen worden met voorrang aan
een schrob- en boenbaan in 'de stad'
geholpen.'
De visrokers aan de Visstraat en aan
het Zwarte Pad (de Ruyghweg) laten
bij voorkeur hun versgerookte waar
door deze vrouwen en hun kinderen
te koop aanbieden, omdat zij het 't
meeste nodig hebben.' Als kind heb
je daar allemaal nog niet zo'n erg in.
Maar wel herinner ik me nog heel
goed hoe sommige vrouwen uit de
Visbuurt naar de marineschepen aan
de Buitenhaven kwamen om daar
overtollig voedsel op te halen. 'Snert-
De Oranjestraat, uitlopend op de Vismarkt. Links op het plein de Vismarktschool. Gezien de bebouwing die bij de Vismarkt
ontbreekt moet deze opname vóór 1895 gemaakt zijn.
-J m lr.il LWfTll it
