er soms echt honger geleden werd.
In die dagen stonden rijen vrouwen
bij de marineschepen in de haven
te wachten op de voedseloverschot-
ten van het marinepersoneel. De
oude Vermoten en z'n vrouw waren
de ouders van een vriend van mijn
vader. Die vriend, Freek Vermoten,
hun enige kind was kort te voren
gestorven aan tuberculose, kortweg
t.b.c. genoemd. T.b.c. was in die jaren
een veel voorkomende volksziekte.
Het had met armoede te maken en
kwam veelvuldig voor in de buurt.
Het was in die jaren een nog moeilijk
te bestrijden ziekte. Freek Vermoten
had nog een tijdje gekuurd' in de
Koegraspolder, in een houten huisje
op een boerenerf aan de Kortevliet.
Maar geholpen had het niet.
Leger des Heils aan de Spoor-
gracht
s Zondags gingen we in die voor
oorlogse jaren naar de zaal van het
Heilsleger aan de Spoorgracht vlakbij
de Botbrug. Ik ging wel graag, ja. De
muziek, de schitterende, schetterende
Het Leger des Heils aan de Spoorgracht in 1934.
Smederij Vermoten
(tekening: Henk Schoorl).
Vis die gebakken werd op talloze
'peteroliestelletjes' in even zovele keu
kentjes en schuurtjes. Men zegt dat
armoede stinkt. Nou, de Visbuurt was
arm, straatsteenarm, maar de geur
van rook en vis, van teer en petrole
um die in de steegjes en in de straatjes
van de Visbuurt hing, was goed en
vertrouwd.
De gasfabriek stonk, een smerige,
zwavellucht, die op je keel sloeg en
een vieze smaak in je mond gaf. Het
was niet zo'n best begin als je uit
de Rehobothschool vandaan, langs
het snoepwinkeltje van Smitje en
de groentewinkel van Van Os, de
Fabrieksgracht over ging, maar als je
in de steeg achter het drogisterij zaakje
van Buis aan de Spoorgracht, de sme
derij van Vermoten binnenstapte, was
het weer over.
Vermoten, die allerlei klusjes voor
de visserlui uitvoerde, zag me liever
niet in de smederij. Hij had door
rondspattend gloeiend ijzer nog maar
één oog en vond het maar niks als ik
te dicht bij het vuur kwam. Daarom
stuurde hij me meestal gauw door
naar zijn vrouw. Daar moest ik dage
lijks de Helderse kranten halen, want
m'n vader wilde de krant graag lezen,
maar kon 'm niet betalen, 't Was crisis
zoals dat toen ook al heette. En die
crisis was echt. Die was zo erg dat
