5 M m
Visbuurtherinneringen
wmgm
■m..
a-
Bewaarschool aan de Vismarkt
Het was in het jaar 1938, het jaar dat
ik (in september) naar school zou
moeten. De Rehobothschool waar de
halve Visbuurt lezen, schrijven en re
kenen geleerd had. Voorlopig genoot
ik nog van m'n vrijheid rondom ons
huis aan de Buitenhaven. Maar toen
gebeurde het: in het voorjaar van dat
jaar was m'n jongste broer geboren.
Het werd m'n moeder allemaal teveel.
Besloten werd dat de drie oudste jon
gens uit het gezin, respectievelijk zes,
vijf en vier jaar oud naar het schooltje
aan de Vismarkt moesten. Dat leek
me niks zo'n kleuterschool, helemaal
niks. Maar mijn vader was onverbid
delijk. De eerste keer bracht-ie ons,
op zijn zware transportfiets. Daarna
moesten we zelf, maar natuurlijk
wisten we de weg. Eerst langs de
Atjehloods, dan over de scheepswerf
jes van 'houten' en 'ijzeren' Visser,
vervolgens over de Ankerparkbrug,
dan over de Botbrug en dan langs het
Leger des Heils aan de Spoorgracht.
De kleuterschool aan de Vismarkt
was een oud donkergroen geschilderd
gebouw met hoge ramen aan de voor
zijde. Direct rechts van de ingang was
het kamertje van de directrice, waar
ik het wekelijkse schoolgeld van een
dubbeltje moest afdragen.
Dat gaf nog wel eens problemen, want
ik kreeg één dubbeltje mee voor ons
drieën. Juffrouw Van Voorne - een
ongehuwde mevrouw heette toen juf
frouw - vroeg echter drie dubbeltjes,
één voor ieder van ons. Mijn vader
echter vond 't wel goed zo; de direc
trice was het daar echter niet mee
eens en dat mocht ik zeggen. Wie de
strijd gewonnen heeft weet ik niet, ik
denk mijn vader.
Ik vond het geen leuke school. Er
werden spelletjes gedaan in een grote
houten zaal met een houten vloer.
IB SE
- -
De kleuterschool aan de Vismarkt.
Ansichtkaart van de Ankerparkbrug met poststempel van 1940. Op de achtergrond
de marinemagazijnen ("Het Vierkantje").
Omdat er zoveel kinderen waren, zat
je soms tijden aan de kant, terwijl de
anderen van 't ene einde van de zaal
naar 't andere renden om houtblokjes
van het ene krijtcirkeltje naar 't ande
re te brengen. Ik vond het stom, maar
stommer nog het weer in elkaar pas
sen van mozaïekdoosjes die ze eerst
voor je neus hadden leeggegooid,
't Allerergste echter was de zandbak.
Je moest zelf een schepje en een em
mertje meenemen. Wij kregen een
oude keukenlepel mee en een leeg
kartonnen stroopbusje van de Zeeuw-
33
I PT-V
IfcJI B
-rail,11 i§
uunliUVMi' H m.tai'M"
...W. 7V .■A.;"""" V,':-
