Lezers reageren
Muurbeeld in het gebouw van de RHBS.
In het decembernummer 2009 van
Levend Verleden staat een interessant
verhaal van Cor Bakker. Hij vertelt
ons vanuit het verre Valthermond
onder andere over zijn belevenissen
aan de opleiding voor leraren bij het
nijverheidsonderwijs, die in de jaren
vijftig en zestig van de afgelopen
eeuw gevestigd was in het toenmalige
schoolgebouw van de RHBS aan de
Timorlaan. Het was het Nederlands
Genootschap voor opleiding van
leraren bij het Nijverheidsonderwijs
(een mond vol) dat deze opleiding
verzorgde. Waar het de naam van
een heel markante leraar wiskunde
betreft, liet het geheugen van Cor
Bakker hem in de steek. Hierbij wil
ik hem als medeleerling uit die tijd
(met een andere vakrichting) te hulp
schieten. Het was inderdaad een dub
bele naam. Die luidde: Torley Duwell.
Tot op de dag van vandaag werpen
zijn lessen vruchten af bij de hulp bij
de wiskundelessen van mijn klein
kinderen. Een andere naam van een
leraar uit die tijd die mij te binnen
schiet is Henny van de Water, niet
alleen een heel goede leraar neder-
lands, maar ook nog eens een heel
verdienstelijke saxofonist. Verder was
daar nog de heer Puhl, leraar aan de
Zeevaartschool. Van hem kregen we
sterkteleer. Hij maakte indruk op ons
door met een vloeiende beweging
stippellijnen op het schoolbord te
trekken, hetgeen gepaard ging met
veel geraas. De heer Fokkens gaf na
tuurkunde en de heer Koke probeerde
ons in te wijden in de geheimen van
de goniometrie en de beschrijvende
meetkunde. Een andere, er destijds
nog vrij jeugdig uitziende, leraar die
qua leeftijd nauwelijks van zijn leer
lingen te onderscheiden was, was de
heer Kreeftenberg (electrotechniek).
Toen hij de hal van de school met een
brandende sigaret betrad, gebood de
conciërge hem op verontwaardigde
toon zijn sigaret te doven. Het was
de leerlingen verboden om in het
schoolgebouw te roken, maar vanzelf
sprekend waren de leraren daar
van uitgezonderd. Maar ja, wist die
conciërge veel? Het commentaar van
de heer Kreeftenberg bestond uit een
schaterende lach.
De lerarenopleiding die destijds de
enige mogelijkheid bood tot het vol
gen van hoger beroepsonderwijs bin
nen de grenzen van de gemeente Den
Helder, is later verhuisd naar Alk
maar, hetgeen betekende dat er veel
reisuren gemaakt moesten worden.
Na het volbrengen van een dagtaak
bij een der marinebedrijven moest
er snel met behulp van een 'molentje
met vier vorken' gegeten worden,
even omkleden en dan met drie stu
diegenoten op weg naar Alkmaar.
Goeie ouwe tijd
Lo Lasschuijt
131
