AJC-vlag
Den Helder.
Het jaar 2009 kent een uitzonderlijk
hete zomer. Na duinbrandjes, affikken
Casino en Prins Willim zakt het vuur
naar het zuiden: bloembollenbedrijf
Van der Vlugt gaat in vlammen op.
Als een onweersbui trekt het vuur
verder. Rond Schoorl en Bergen zul
len daarna de vlammen knetteren.
Na de ontwikkelaars van het stadshart
haakt ook Geert Wilders af in Den
Helder. Niet onverstandig. Als je mee
doet aan de lokale verkiezingen, moet
je iets te bieden hebben: een aantrek
kelijk programma en aansprekende
kandidaten. Het interview met één
potentiële kandidaat zal de partijtop
tot dit niet geheel onlogische besluit
hebben gevoerd. Laat onverlet dat
vele, vele Heldenaren de in hun ogen
onaangepaste Nederlanders van Afri
kaanse of Aziatische origine letterlijk
willen terugsturen naar het land van
hun voorouders. In een beschaafde
wereld gaat zoiets niet.
Milieu is alles, alles is milieu. Lang
zaam wordt de druk op de burger
opgevoerd. Na GFT, papier en metaal
sorteert hij nu plastic afval uit het
huisvuil: menig boetje staat vol met
containers, dozen en zakken. Een
enkeling gooit de kont tegen de krib
en mompelt "Bekijk het maar." Het
is denkbaar dat de grens der onver
schilligheid wordt genaderd. Ver voor
Sinterklaas komen de cadeaus: de
dorpen Huisduinen en Julianadorp
krijgen hun identiteit terug. Jaren
geleden maakte het raadslid Henk
Visser zich sterk voor invoering van
eigen postcodes voor die dorpen.
Zelden zijn er zoveel beren op de weg
gezet. En nu, het is 1-2-3 geregeld.
Op een uitzondering na moeten de
adreswijzigingen zelf worden door
gegeven. Waarschijnlijk komt de ge
meentelijke rekensom, de kosten van
wijziging, naar verhouding overeen
met die welke het oud raadslid in de
jaren tachtig kreeg voorgeschoteld.
Laten we aan speculatieve vragen
voorbij gaan: zeker is dat de burger
nu rechtstreeks betaalt. Het waarom is
niet verteld. Waarschijnlijk vraagt de
snelle ontwikkeling van Julianadorp
om hergroepering van de postcodes,
en wordt Huisduinen onder de arm
meegenomen. En passant liggen Eu
ropese subsidies voor plattelandsont
wikkeling nu onder handbereik. Fort
Kijkduin kan dan worden afgemaakt,
het Huisduiner poldertje hersteld en
nog veel meer.
De Tres Hombres, het zeilende
vrachtschip, doet het verleden herle
ven. Idealisme, en dat komt in deze
tijd zelden voor. Jonge mensen die
een prachtig schip optuigen, jonge
mensen die de zee als voor eeuwen
trotseren om vracht te vervoeren. Een
lading ecologische leem, bestemd
voor het Normandische Caen, vormt
de eerste lading. Het zal in alle op
zichten een zware opgave worden.
Den Helder is nu al trots op deze jon
geren. Aan het einde van de maand
verschijnt er nog een winstwaarschu
wing: verplaatsing van de Zweedse
barak, waarin De Groene Poolster
jarenlang huist, kost miljoenen. De
gemeentelijke voorlichter demon
streert nogmaals de bereidheid van de
lokale overheid om mee te werken. Zij
wil het gebouw wel demonteren, ten
minste als dat niet meer kost dan slo
pen. Soms loopt het met een monu
ment goed af. Nadat voor Wybe van
der Wal teveel deuren bleven gesloten,
heeft hij de Dorus Rijkers van de hand
gedaan. Een moedige stap om het
schip te behouden, voor onze stad. De
andere reddingsboten kunnen nog zo
mooi zijn, de Dorus zal ooit de eerste
onder hen zijn. Wiltrude Turnhout-
Van den Bosch sluit de maand af als
wethouder. Zij vervangt Cor Hien-
kens die het op zijn 65ste voor gezien
houdt. De oppositie maakt er een kip-
en-eiprobleem van: de raad gaat over
de benoeming van wethouders en niet
de meerderheid! De politieke logica
gebiedt dan om tegen de benoeming
te stemmen. U begrijpt het vast wel.
September
De sporthal van Lyceum aan Zee zal
geen monument worden. Op 29 augus
tus brandt de hal helemaal af. De schade
loopt in de miljoenen. Op 1 september
komen de Amsterdamse glazenwassers
het schoolgebouw ontdoen van roet.
Amsterdamse is natuurlijk het resultaat
van de marktwerking.
Geruchten willen dat de eerste paal
voor Tjempaka (de naam van een
mooie boom), een woongemeenschap
voor Indische ouderen achter het
Lidwina-complex, voor het einde van
het jaar de grond in gaat. We zullen
het zien en horen.
September is een beetje de opknap-
maand. Baggeraars maken de sloot
tussen de Liniedijk en het fietspad
schoon. Wij maar denken dat vuil
gescheiden wordt ingezameld. Wel, de
sloot lag vol met van alles en nog wat,
van stereo-installaties tot brommers.
De eerste fase van de restauratie van
De Linie is afgerond, schitterend. De
contouren van de vestingstad zijn
weer zichtbaar, en daarmee is een
stukje identiteit terug.
161
