Ster der Hope
Er is oorlog tussen landen ver van ons
huis. Bij ons zal dat niet gebeuren,
denkt mijn moeder. Nederland
blijft neutraal. Wat dat is, neu
traal, weet ik niet precies, maar
het klinkt geruststellend. Bij ons
zal niet gevochten worden. Alleen
ver weg, daar wel. Toch valt steeds
vaker het woord 'mobilisatie' en
dat is dan nog geen oorlog, maar
wel bijna.
Bij de elektrawinkel in de
Keizerstraat, op de hoek van de
Molenstraat, staan groepjes men
sen zwijgend te luisteren naar de
nieuwsberichten over de radio. Op
school, de Rehobothschool aan de
Keizersgracht, moeten we oefenen.
Als de bel luidt gaan we zo snel moge
lijk over de Keizersbrug naar het ons
toegewezen huis aan de Molengracht.
Daar moeten we schuilen voor een
luchtaanval. Een luchtaanval? Ook
zo'n onbegrijpelijk woord. Vliegtuigen
die bommen gooien vanuit de lucht.
Alléén op de Werf en op de school,
niet op de huizen?
In de Binnenhaven achter ons huis
komen tientallen binnenvaartschepen
De Harmonie in het 'klompenkerkje' -bijnaam van het kerkje- in 1959. Links van
de dirigent zit Dirk Purmer, klarinet. Voor de dirigent (in het midden) Bertus van
de Reep, trompet. Aan zijn linkerzijde Willem van de Reep. Achter Bertus zit Dirk
Zuiderduin met trompet. Achteraan staat Piet Constant met de grote trom en rechts
vooraan zijn dochter Annie Constant met de tuba. Naast haar Cor Wolthuis, trom
pet. Collectie Ton Slot.
vol munitie te liggen. En op die boten
wonen gewoon vaders en moeders en
kinderen. Die kinderen gaan met ons
mee naar school, want die boten blijven
voorlopig liggen. Ze kunnen trouwens
niet eens weg, want het vriest al weken
Kerkgangers van
Ster der Hope, ca.
1930. Collectie
Ton Slot.
Wk
