Jan T. Bremer
mensen, waaronder ruim 200 burgers.
Omdat de mogelijkheden voor 'nor
maal' vliegverkeer beperkt zijn, komt
het accent sterk te liggen op mari
tieme helikopters. Toen aan het einde
van de Koude Oorlog (1989) inkrim
ping dreigde, zocht men naarstig naar
andere werkzaamheden. En zo werd
Den Helder Airport thuisbasis voor
diverse luchtvaartmaatschappijen,
met name ten behoeve van de zoge
naamde off-shore.9
Kooybrug en Kooypunt
In 1926 was de veerpont bij De Kooy
vervangen door een 'vlotbrug' of,
beter gezegd, een pontonbrug. Dit
was nodig geworden door de aanleg
van de Amsteldiepdijk (1924) naar
Wieringen. Toen de Afsluitdijk gereed
kwam (1932), werd het (auto)verkeer
alsmaar drukker.
Nadat de pontonbrug in 1948 onher
stelbaar vernield was en vervangen
door een heffirug, werd deze te smalle
brug tenslotte (in 1990) vervangen
door de tegenwoordige. Sedert ligt
het buurtje, waar ooit een bakker,
kruidenier en een cafébaas een goed
stuk brood verdienden, er ietwat 'ont
heemd' bij onder deze alles 'overbrug
gende' oeververbinding.
Inmiddels was sedert de jaren tachtig
het bedrijventerrein Kooypunt (80
ha) gerealiseerd. Voor dit bedrij
venterrein was een ontsluitingsweg
aangelegd, die aansloot op het kruis
punt bij de (oude) brug. Daarvoor
moest de boerderij van Hoogschagen
worden afgebroken. Vervolgens werd
iets zuidelijker nagenoeg de hele
buurtschap Blauw Keet afgebroken,
toen men de aansluiting Schoolweg
Rijksweg verruimde. Daarna werd de
kruising spoorlijn en Rijksweg door
'ondertunneling' verbeterd (1995).
Ook de toegang tot het overzetveer
naar het West Einde in de Anna
Paulownapolder werd door 'onder
tunneling' vergemakkelijkt.
Een belangrijke verkeerstechnische
verbetering tenslotte was de aanleg
van de rotonde Langevliet/ Boterweg.
Met name belangrijk voor bewoners
en personeel van het in de nabij
heid gelegen verzorgingscomplex
Noorderhaven. De officiële opening
op 21 september 1997 mocht dan
ook verricht worden door Silvester
Krijnen, pupil van Noorderhaven,
een instelling die sinds de begin
jaren zeventig in deze hoek van de
Koegraspolder gevestigd is en voor
veel werkgelegenheid zorgt.
75-jarig bestaan Julianadorp
Ook het 75-jarig bestaan van het dorp
in 1984 werd groots gevierd. Een van
de hoogtepunten was de presentatie
van een door mevrouw E. de Graaf-
Hoornsman samengesteld fotoboek
getiteld Julianadorp het hart van het
Koegras. De aanbieding van dit boek
aan de Commissaris van de Koningin
was het startsein van de feestelijkhe
den.
In de jaren die erop volgden werd
het Loopuytpark in het centrum van
het oude dorp opnieuw ingericht.
Door aanleg van een dam ontstond
er aan de Langevliet een nieuw kruis
punt, waardoor de winkels aan het
Loopuytpark beter bereikbaar werden
en de verkeersdruk op het kruispunt
Veul verminderde.
Aan het Langevliet was inmiddels
(1986) een gezondheidscentrum gere
aliseerd waarin de artsen Van der Poel
en Vente, Maatschappelijk werk, de
Kruisvereniging, Stichting Gezinszorg
en de Algemene Patiëntenvereniging
werden ondergebracht. Ook werd er
dat jaar een nieuwe sportaccomo-
datie tot stand gebracht. Begin jaren
negentig volgde de aanleg van het
bungalowpark, golf- en recreatiecen
trum Ooghduyne met 450 bungalows,
een restaurant, overdekt zwembad
en tennisbanen. Vervolgens werd het
appartementenpark Residence Juliana
aan de Zanddijk naast de Zandloper
gebouwd en de Van Foreestweg aan
zienlijk verbreed.
Uitbreiding van woonwijken, na
tuur- en recreatieparken, industrie
terrein en luchthaven betekende
uiteraard toenemende druk op het
bloembollenareaal. Grondeigenaren
verkochten liever aan gemeente of
projectontwikkelaars dan aan colle
ga's, omdat die meer betaalden. Rond
het jaar 2000 waren de grondprijzen
opgelopen tot 325.000 gulden per
ha, terwijl dat elders in de Noordkop
eigenlijk nooit meer dan 20.000 gul
den was.
In oktober 2008 is men begonnen
met de definitieve sloop van de bun
kers aan de Schoolweg ten behoeve
van een nieuw winkelcentrum. Er
zijn vergevorderde plannen voor
woningbouw aan de oostzijde van de
Langevliet en een eigen 'woonbuurt'
op het terrein van Noorderhaven.
Inmiddels wordt er -sinds december
2007- ook voortgezet onderwijs ge
geven in het zogenaamde Junior col
lege aan de Akkerbouwstraat.
In feite is Julianadorp Julianastad
geworden, een stad waar het goed
wonen is.
Literatuur:
1 Verslag van A. Blussée en K. Hartog
te Dordrecht gemaakt op verzoek van
P. Loopuyt, in: J. Belonje, Het Koegras
(Alkmaar 1974), pp.64-70.
2 J. Belonje, Het Koegras (Alkmaar
1974), pp.70, 71.
3 J.M.L. Saunders, Beknopte Schets van
de economische positie van Den Helder
(Helder 1918), pp.35, 36.
4 E. de Graaf-Hoornsman, Julianadorp.
Het hart van het Koegras (z.p. 1984),
p.78.
5 Ibidem, p.110.
6 A. van Kampen, Burgers van Den Hel
der (Den Helder 1974), p.14.
7 J. Henderikx, Het Koegras, toen en nu,
in: West-Friesland oud en nieuw 30
(1963).
8 P. Hovestad en J.T. Bremer, Ach, ik bid
en smeek u, laat mij terugkomen in
Den Helder (Schagen 1997), pp.168,
169.
9 J.T. Bremer, Helders Erfgoed (Schoorl
2008), pp.300-302.
39