lin
ie 20
oor
ie
Jcen
n idee
s'
We
'Akela
We
:en
er op,
een
af, dan
das
t
t acti-
le
het
op die
t ken-
De Wilhelminagroep in het Timorpark, beginjaren '50 van de vorige eeuw. Het achterhalen van de namen was niet eenvoudig. Op
de foto staan zeker Kwast, Bakker, Pompert, Sluiter, Van Giesen, Van Krimpen, Vermeulen, Sinjewel, Hup, Siersma en Biersteker
Vlaggenparade op Texel. Let op de groet
en het dragen van de kousen.
nen. We deden ook aan spoorzoeken,
een tocht die werd gemarkeerd door
stukjes breiwol te plaatsen. In kleine
groepjes werd je op pad gestuurd om
het spoor te volgen. Het groepje met
de kortste tijd had gewonnen.
Het hoogtepunt van die tijd waren
de drie dagen naar Texel, al moet ik
toegeven dat ik last van heimwee had
naar huis en Den Helder. Wat mij van
Texel is bijgebleven, is een zgn. nacht
oefening.
We werden in onze boerderijschuur,
waar we gewoon in het stro sliepen,
's nacht bang gemaakt. Er liepen on
gure types buiten, die op de deuren
bonsden. De 'leiding' moest ons ge
ruststellen, door te zeggen dat ze de
zaak onder controle hadden!
Later werd ons verteld dat alles in
scène was gezet, om ons te oefenen in
'omgaan met angst'. Bang ben ik wel
geweest. Op zo'n moment denk je dat
het echt is, vooral 's nachts.
Ook hielden we een echte vlaggenpa
rade waar we de driekleur moesten
groeten met twee handen (zie foto).
Let ook eens op de kousen die bij het
tenue hoorden: hoog en laag opge
trokken. Dit alles is een bewijs dat een
en ander er gemoedelijk aan toe ging.
Het 'regime' was niet streng, maar we
leerden wel normen en waarden en
enig ontzag voor leidinggevenden.
Ook kan ik me nog wat rangen her
inneren: hopman, vaandrig, Akela.
Welpen waren aspirant padvinders
of -verkenners. Als verkenner droeg
je een soort cowboyhoed, als welp
een petje. Bij mij is het bij een petje
gebleven.
Al met al was het een leuke en mooie
tijd. Zo gaat het verleden weer een
beetje leven in Den Helder.
L.C. (Bart) Pompert
