De geschiedenis van het amateur-toneel in Den Helder (slot)
to. Theatergroep Slabek: absurd, hilarisch theater
De exacte datum van oprichting
van Theatergroep Slabek is onbe
kend, maar op een bepaald moment
hebben de Slabek tonelisten wel
het 15-jarige bestaan van hun ver
eniging gevierd. "Laat het dus een
totaal aantal jaren van ±18 om
vatten, waarna de vereniging werd
opgeheven", zegt oud-acteur Ton
van Baarlen. Zijn uitleg over de min
of meer agressief klinkende naam
Slabek: "De vereniging dankte haar
naam aan een regisseuse, die een
nogal grote mond had en met het
'olifant-door-de- porseleinkast'-prin-
cipe de groep toentertijd benaderde.
Groepsleden gaven haar de naam
Slabek en zo is uiteindelijk de groep
zelf ook gaan heten."
Splitsing in twee groepen
In het begin telde Slabek een betrek
kelijk groot aantal leden, zodat de
groep in tweeën werd gesplitst. Slabek
1 en Slabek 2 zeg maar. Ton van
Baarlen: "Slabek 1 speelde de stukken
en Slabek 2 was een soort kweekvijver,
die door middel van 'workshops' de
spelers techniek en beter spel trachtte
bij te brengen."
Terug naar één groep
Op een zeker ogenblik echter was er
sprake van een daling van het ledental,
met als gevolg dat alleen Slabek 1 over
bleef, een gezelschap dat probeerde
minstens een voorstelling per jaar op
de planken te krijgen. Telkens op een
andere, bij de voorstelling passende,
locatie. Gespeeld werd in Den Helder,
Schagen en door de op dat moment
Amsterdamse regisseur Wibo Mie-
dema ook wel in Amsterdam.
In 1997 werd Ton van Baarlen zelf
door Slabek benaderd om mee te
doen in een stuk van Kamagurka geti
teld 'Tante Euthenasie gaat achteruit'.
Dat was een dermate groot succes, dat
vanaf dat moment de ware, absurde,
aard van Slabek de overhand kreeg en
men op die leest verder ging.
Absurd stuk
"Om voor ons telkens een nieuw,
goed absurd stuk te vinden werd
steeds moeilijker, zodat we zelf stuk
ken gingen schrijven", vertelt Van
Baarlen: "Een voorbeeld hiervan is
het stuk 'Hoofdprijs zoekt winnaar'.
Voor dit stuk hebben de dames van
ons gezelschap een contactadvertentie
in een drietal landelijke dagbladen ge
plaatst, waarop veel response kwam.
Na een selectie hebben we iemand
gebeld, de gesprekken opgenomen en
dat geheel uitgewerkt tot een thea
terstuk, omlijst met door een lid van
Slabek bedachte sketches, getiteld 'De
Relatiewinkel', waarin nooddruftige
vrouwen een man konden kopen,
met al het winkelleed van dien, zoals
ruilen, niet goed geld terug enz." Ook
hierop lovende kritieken in de lokale
pers.
Hoewel Slabekleden poogden om
de man, wiens reactie op de con
tactadvertentie de basis werd van
het toneelstuk, te ontmoeten, is het
er nooit van gekomen. Van Baarlen:
"Natuurlijk hadden we alle personalia
van betrokkene veranderd, zodat nie
mand ooit te weten is gekomen wie de
persoon geweest is."
Andere theatervormen
Slabek hield zich, veelal op verzoek,
ook bezig met een aantal andere vor
men van theater. "Zo hebben we de
opening van de Helderse cultuurtem
pel 'Windkracht 13' theatraal luister
bijgezet met allerlei sketches, waar
onder een epilepsieaanval, een slon
zige wc-dame, rondleidingen door
het pand met heilsoldaten, leernicht
obers et cetera.
Kerstmis 2004 was Slabeks laatste wa
penfeit. Voor de kerstviering van de
Welzij ns Maatschappelijke Dienst van
Den Helder in 'Windkracht 13' ver
werkte de groep een verhaal van Paul
'Greet Dolman' Haenen tot toneelstuk
en speelde dat voor de WMD'ers. Het
verhaal ging over de ellende van de
'verplichte nummertjes' in de kerst
tijd. Een van de leden heeft later
toevalligerwijs Paul Haenen nog ont
moet en hem verteld wat Slabek op de
planken had gezet. Haenen was zeer
benieuwd naar het resultaat en hem
werd een videoband van de voorstel
ling gezonden."
Ten grave gedragen
"Na al dit bedenken en brainstormen
en het grote aantal jaren spelen door
de overgebleven deelnemers is beslo
ten om, onder meer door gebrek aan
inspiratie en drukke werkzaamheden
van de leden, Slabek ten grave te
dragen en de fakkel aan een jongere
generatie te laten", zo besluit Ton van
Baarlen zijn relaas.
69
