beurden de meest leuke dingen. Eerst werden er kinderen gevraagd om mee te doen en we vlogen er allemaal op af. Het rad begon eerst langzaam, ging steeds sneller en dan vielen de kinderen op de rand er het eerst af. Het was de kunst om het zolang mogelijk vol te houden. Wij hielden goed in de gaten wanneer je er afkon springen. Als alle kinderen er dan af waren kwam er uit de nok van de tent een elastieken touw met daar aan een voetbal. Mannen en jongens wer den dan gevraagd om mee te doen. Nu je snapt wel wat er gebeurde en nu achteraf denk ik wel eens dat het vreemd was dat er nooit ongelukken gebeurden. Want als een man een trap wilde geven en zijn evenwicht verloor, maakte hij wel een behoorlijke smak. Ook werden er stelletjes gevraagd die dan zogenaamd gingen trouwen. De bruiden kreeg een sluier om en overal werden ballonnen opgehangen en met confetti gestrooid. We waren dan voor 10 cent bijna een hele middag onder dak en beleefden veel lol. Ook was er ergens op de Kanaalweg een tent waar mannen konden boksen tegen een beer. Eng hoor. Er waren genoeg attracties, helaas te veel voor ons magere budget. Als laatste gingen we naar de nou- gatkraam om van de overgebleven centjes een zakje nougat voor moeder te kopen, want daar was ze dol op. Als ze dan dankbaar uitriep dat de centen echt voor ons zelf waren, glommen we van trots en smikkelden verzaligd van de nougat die ze toch weer met een uitdeelde aan ons. Ook het circus kwam regelmatig in onze stad. Of dat ook jaarlijks was, dat weet ik niet meer. Wel werd het opgebouwd op een terrein achter de Singel, waar later de Indische buurt werd gebouwd. Circus Sarasanni, weet ik nog wel. Vóór die tijd kwa men ze langs de winkels om te vragen of ze aanplakbiljetten voor het raam mochten hangen, dan kregen we een paar vrijkaartjes. Het circus was echt glitter en glamour. Rode pakjes met veel glimmende knopen en tressen. Je keek je ogen uit. De wilde dieren de den mij niet zo veel, ik vond het zielig dat ze in kooien zaten en kunstjes moesten doen. De trapeze was veel spannender. In de pauze mocht je dan de kooien van de wilde dieren bekijken, maar dat kostte ook al weer geld. Ja, zo was er toch wel eens iets span nends te beleven in Oud Den Helder. Marjan Priem-Ewalt 56

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Levend Verleden - Den Helder | 2008 | | pagina 10