O, allerschoonste
onzer dagen
nu Neerlandweer
zijn Kroon kan dragen!
5 MEI 1945
looi
Oorlogsherinneringen (2)
egel
43 te
e groot-
^zi-
;ede
a het
naart
land
por-
ners.
1 Sobi-
noord,
;euners.
plitst
volgens
rolle
eden,
oofd-
den de
an de
lode
assagra-
n de
se
en weg-
ampen
eeft
ir wordt
ol her-
op-
afplaats
lis aan
leider,
ijn weg-
e hun
ebun-
ns
DELAAR
Op de fiets naar Groningen
In 1944 heb ik ooit de fiets gestolen
van NSB-burgemeester Frinking. Die
heb ik toen niet alleen goed kunnen
gebruiken bij het transport en de dis
tributie van het illegale krantje Het
Nieuws in de kop van Noord Holland
(Den Helder, Schagen, Barsingerhorn,
Winkel, etc.), maar hij diende tevens
als vervoermiddel toen ik in maart
1945 het besluit nam onder te duiken.
Met valse papieren, voorzien van al
lerlei belangrijke stempels, o.a. van de
Wehrmachtkommandantur Alkmaar,
begaf ik mij op weg naar Groningen
waar ik een half jaar eerder een meisje
had ontmoet dat nog altijd mijn vrouw
is. Onderweg naar de Afsluitdijk werd
ik in Hippolytushoef door een Duitse
wachtpost aangehouden. Toen ik mijn
(valse) papieren toonde, werd mij te
verstaan gegeven dat die vals waren. Ik
moest mee naar een kantoortje waar
een officier verder over mij zou beslis
sen. Die was bezig met een lang tele
foongesprek. Ik besloot dat niet af te
wachten, pakte 'mijn' fiets weer en reed
verder, richting Afsluitdijk, waarbij
niet vergeten dient te worden dat toen
(het was al eind maart 1945) niemand
zonder speciale papieren de Afsluitdijk
over mocht. Ik dacht dat mij dat met
mijn speciale document nog wel zou
lukken, maar met het zweet in mijn
handen toonde ik mijn 'Ausweis' ten
tweede male bij het passeren van de
laatste controle in Den Oever.
De dienstdoende soldaat bekeek het
document, vond de stempels kennelijk
indrukwekkend genoeg en met een
"Gut, Wehrmachtkommandantur, wei-
terfahren" liet hij mij passeren. Pas veel
later realiseerde ik mij dat het allemaal
ook veel slechter had kunnen aflopen.
Bevrijding,
5 mei 1945
(beeldbank
HHV).
Bevrijd
Ik ben die bewuste dag via Leeu
warden en Buitenpost in Groningen
aangekomen. Na ongeveer drie weken
bij de ouders van Diny, mijn vrouw,
te hebben doorgebracht, waarbij ik
tot de prettige ontdekking kwam dat
er in Groningen veel meer op de bon
nen te krijgen was dan in Schagen,
werd ik op 26 april door de geallieer
de troepen, in hoofdzaak Canadezen,
bevrijd en die bevrijding zal ik mijn
leven lang niet meer vergeten.
Die bevrijding - na 76 uur zware
strijd, waarbij 106 burgers en naar
schatting een vijftigtal Canadezen
het leven lieten en waarbij de stad
Groningen zeer zwaar beschadigd
werd - heeft, evenals de dagenlange
bevrijdingsfeesten daarna, een onuit
wisbare indruk op mij gemaakt.
Verrassende ontmoetingen
Een paar weken na de bevrijding - ik
werkte inmiddels bij het Militair
Gezag - had ik een verrassende ont
moeting met een aantal jongens van
de Rijkswerf uit Den Helder, die al
liftende uit Bremen, waar zij verplicht
te werk waren gesteld, waren komen
afzakken op hun terugreis naar Den
Helder. Twee van de drie kende ik
persoonlijk goed en ik weet nog dat
ik ze heb meegenomen naar het huis
van mijn (latere) schoonouders waar
wij heerlijk hebben gegeten en herin
neringen werden opgehaald.
in
