De TESO zou de TESO niet zijn als
de roep "Van der Eijk komt er nog
aan!" de boot niet even doet wachten.
Naast het Texelvervoer zijn verhuizin
gen in opkomst. Een blijvende sector
in de branche, dankzij de toenemende
mobiliteit van de Nederlanders.
Begin jaren '60 lijkt het Ab verstandig
om een schrijfmachine aan te schaf
fen. Het feit dat Gerda het typen niet
beheerst, doet niet terzake, "alles is te
leren", en dat blijkt.
Een ongeluk komt zelden alleen. In
de loop van de jaren '70 verschijnen
wolken aan de horizon.
Het aantal inwoners van Den Helder
is stormachtig gegroeid, en het einde
is dan nog niet in zicht. De infrastruc
tuur, de wegen en voorzieningen,
moeten daarop worden afgestemd.
In de schaduw van de strijd om het al
dan niet realiseren van een ringweg,
vindt een klein drama plaats. Een
ontwikkelaar komt bij moeder Van
der Eijk informeren naar de bereid
heid om het huis aan de Sluisdijkstraat
5 te verkopen. Het mensje is totaal
overstuur. Haar huis is haar alles, en
onvervangbaar. Het lijkt een incident.
Toch wordt het parkeerdek in 1977
aangelegd. Moeder Van der Eijk hoeft
dit niet mee te maken; zij sterft in 1972
op 83-jarige leeftijd. De bouw van het
parkeerdek heeft wel een staartje. De
toegang is aanvankelijk goed geregeld
door de gemeentelijke aankoop van
bakkerij Pronk, toentertijd in bezit van
de firma Straatman. Na de sloop van
dit pand, grenzende aan een van de
mooiste pandjes in de stad, namelijk
het Chinees restaurant Nanking, staat
daar vrij plotseling een nieuw gebouw,
voor Proton. De firma krijgt deze lo
catie als compensatie voor de onteige
ning van het bedrijfspand dat nodig is
voor de ringweg die niet komt. Al met
al blokkeert het voor een groot deel de
toegang tot het parkeerdek.
Gerda en Bas wonen in het ouderlijk
huis; Ab woont met zijn gezin aan de
overkant van de Sluisdijkstraat. Zij, en
andere bewoners, moeten hun hui
zen opgeven. Gelukkig doet zich een
alternatief voor: de Rembrandtstraat.
Daar worden 16 kwadrantwoningen
gebouwd, bedoeld voor Huisduiners
waarvan de woning wordt gesloopt
voor de aanleg van de zeedijk in het
kader van het Deltaplan. Velen van
hen vinden eerder elders een woning
en een aantal nieuwe gegadigden weet
de weg naar het gewenste bezit won
derwel snel te vinden. Toch blijven
er woningen voor enkele bewoners
van de Sluisdijkstraat beschikbaar; Ab
krijgt zelfs de ruimte om zijn postdui
ven goed te huisvesten.
Gewenste sloop aan de Sluisdijkstraat
en oplevering van de woningen aan
de Rembrandtstraat sluiten echter
niet naadloos op elkaar aan. Bas van
der Eijk weigert eerder te vertrekken
en zo gebeurt het. De verkassing is in
1978 afgerond.
Vanaf die tijd wordt het gestadig
lastiger om een expeditiebedrijf in
het stadscentrum te handhaven. De
tolerantie bij burgers vermindert, en
vermeende rechten worden nadruk
kelijk geclaimd. Eén bewoner krijgt
twee keer een forse boete voor fout
parkeren in de Wezenstraat. Hij klimt
in de pen en schrijft een artikel voor
de rubriek 'Nieuws van onder de Lan
ge Jaap': Hij krijgt een bekeuring en
De Snelle Jutter die daar al weken een
ongebruikte laadbak parkeert, niet.
De politie is in die tijd helder en een
voudig. Op de vraag of het gevaarte
van ,'De Snelle Jutter' daar wel mag
staan, antwoordt de wijkagent: "Ja,
dat mocht. Het is namelijk geen auto
of caravan, maar een ding." Vol
gens de schrijver zou de agent onding
bedoelen. Overigens is het ding bij
nacht en ontij vaak bezocht door on
genode gasten die als dank het nodige
achterlaten.
Het is de tijd waarin de bedrijfs
voering ingrijpend verandert. De
schaalvergroting is niet te stuiten,
de bodedienst is getransformeerd in
hoogwaardige logistieke dienstverle
ning met uitgekiende processen. Fa
brieken en bedrijven gaan hun eigen
transport verzorgen.
Eigentijdse logistieke bedrijven
hebben managers, juristen en ac
countants in dienst. Marketing is een
'must' om te overleven.
Van der Eijk bv verhuist in 1993 naar
het bedrijventerrein Kooypunt en
gaat samen met de firma Beers. Tot
op de dag van vandaag werken er
'Van der Eijken' in dit bedrijf.
De voormalige Evangelisch Lutherse
kerk krijgt een nieuwe bestemming.
De Algemene Woningbouwvereni
ging Nieuwediep verbouwt het pak
huis tot appartementengebouw. Op
20 april 1995 plaats wethouder Jan
Manderfeld de piek op de hoed van
de koepelkerk.
Gerda is tot haar 65ste jaar parttime
bij het nieuwe bedrijf blijven wer
ken. Zus en broers zijn overleden.
Haar motto is gelijk aan die boven de
nieuwjaarswenskaart van het bedrijf
voor 1993: "Het verleden is de toe
komst van vandaag
Willem van der Paard
142
